เทพเจ้าล่าสังหาร - บทที่ 941 มันมืด เจ้าหลับตาเถอะ หญิงสาวเผ่าหน้ากากผีก็อุทานออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา พลังที่นุ่มนวลของน้ำก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือบางของนาง มันกลั่นตัวเป็นหยดน้ำบริสุทธิ์ นางไม่ได้พูดอะไรไร้สาระแต่ และโจมตีพวกเขาจากระยะไกล หยดน้ำนี้ราวกับเป็นทะเลกว้างใหญ่ที่หล่นลงมาจากท้องฟ้า หยดน้ำนี้มีขนาดใหญ่เท่ากับเม็ดข้าว มันใสราวกับคริสตัลที่ส่องแสงบางๆ กลิ่นอายของมันบางเบาแต่เวิ้งวาง ขณะที่มันหล่นลงมา ขนาดของมันก็ขยายใหญ่ขึ้น ไม่นานมันก็มีขนาดเท่ากับกำปั้น อัดแน่นด้วยพลังเท่ากับคนพันคนและพลังน้ำ ฉื่อหยาน เฟยหลาน ลีโอน่า คาถัว ก็กลายเป็นจริงจังแท่นบูชาวิญญานของพวกเขาหมุนช้าราวกับจมอยู่ในโคลน ซึ่งมันเชื่องช้าจนส่งผลให้การไหลเวียนของพลังกลายเป็นชะลอตัว หวือหวือหวือ ! น้ำก็หยดลงมา เสียงดังเจาะแห้วหูดังลั่นราวกับมีภูเขาถล่ม ชายเผ่าหน้ากากผีเคลื่อนไหวสนับไปมาอย่างแปลกประหาด เขายิ้มอย่างสดใสและงูไฟสองตัวก็บินออกมาจากดวงตาของเขา กลุ่มก้อนแสงสว่างสีแดงก็ขยายออกไปร้อยเมตร แม้ระยะระหว่างพวกเขาจะห่างกัน พวกมันก็ยังโจมตีไปถึงเฟยหลานและลีโอน่า คนจากเผ่าหน้ากากผีสองคนนี้ดูราวกับเป็นหสายหรือสามีภรรยากัน คนหนึ่งใช้พลังไฟ คนหนึ่งใช้พลังน้ำ พลังของพวกเขานั้นตรงข้ามกัน แต่ก็สามารถสนับสนุนกันได้ ไม่เพียงเท่านั้น พลังไฟของผู้ชายยังสามารถเสริมสร้างกลิ่นอายพลังน้ำของผู้หญิงได้ ในเวลาเดียวกัน พลังน้ำที่นุ่มนวของผู้หญิงก็เปลี่ยนเปลวไฟไปอย่างเห็นได้ชัด " ระวัง ! " เฟยหลั่นร้องออกมา ร่างของนางก็หายไป สักครู่ต่อมา เส้นสายสีขาวซีดที่เต็มไปด้วยพลังกรัดกร่อนก็ปรากฏอยู่กลางอากาศระหว่างพวกเขา พวกมันทักทอกันราวกับใยแมงมุมหนา ครอบคลุมพื้นที่ทุกตารางนิ้ว ชี่ ชี่ …... เส้นสายที่กัดกร่อนหลายร้อยเส้นหลอมรวมกันเป็นหนึ่งและไหลไปที่หยดน้ำ เกิดเป็นเสียงบางสิ่งถูกละลายดังขึ้น หยดน้ำขนาดเท่ากับกำปั้นก็หดตัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับปริมาณของไอน้ำที่ระเหยออกมา กลิ่นอายของเฟยหลานก็เปลี่ยนไป กายเทพของนางกลายเป็นอากาศกัดกร่อนไหลไปยังชายเผ่าหน้ากากผี ชายเผ่าหน้ากากผีก็ตกใจเป็นอย่างมาก เขาตกตะลึงในพลังที่เฟยหลานฝึกบ่มเพาะ พลังกัดกร่อนเป็นหนึ่งในแปดพลังของแปดขบวนแห่ศพกระหายเลือด มันหายากไม่ว่าจะเป็นในพื้นที่ดวงดาวใด มันมีลักษระเฉพาะเมื่อเทียบกัพลังอื่นๆที่กระจายอยู่ทั่ว มีเพียงไม่กี่คนที่รู้จักพลังนี้ ด้วยความโหดเหี้ยมและป่าเถื่อนของพังนี้ มันจึงเต็มไปด้วยอันตรายและความน่ากลัว คนจากเผ่าหน้ากากผีทั้งสองรู้ได้ทันทีเมื่อเห็นพลังกัดกร่อนของนาง ทันทีพวกเขาก็กลายเป็นจริงจัง ตอนนี้เอง ลีโอน่าก็ขยายแก่นแท้พระเจ้าของนางออกมา ความมืดไม่มีที่สิ้นสุดกระจายออกมาจากร่างกายนางเหมือนกับผ้าม่านสีดำในท้องฟ้า กลายเป็นเงาปกคลุมไปทั่วและดูดกลืนแสงทั้งหมด สภาพแวดล้อมก็เริ่มกลายเป็นมืดมิด . . . . . . . ความมืดนี้กลืนกินแสงทุกอย่างในระยะร้อยไมล์รอบๆลีโอน่า ผู้คนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลยในสภาพเช่นนี้ ความมืดนี้แม้ไม่ได้ส่งผลกระทบทางกายภาพต่อผู้คน แต่มันส่งผลกับห้วงจิตสำนึก การรับรู้ และ จิตใจ ! ท่ามกลางความมืดมิด ทั้งสองที่มาจากเผ่าหน้ากากผีก็ถูกปิดกั้นประสาทสัมพัสทั้ง 5 สายตาของพวกเขามองไม่สามารถมองเห็นได้ กายเทพของพวกเขาไม่อาตสัมพัสถึงการเคลื่อนไหวรอบๆได้ และพลังวิญญานหรือจิตสำนึกวิญญานของพวกเขาไม่สามารถรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตใด พวกเขาราวกับกลายเป็นคนพิการ พลังความมืดของลีโอน่าได้ปิดกั้นดวงตาและจิตสำนึกวิญญานของทุกคน ยกเว้นตนเอง นางไม่ได้รับผลกระทบ และเคลื่อนไหวอย่างลื่นไหลท่ามกลางความมืดมิด นางไปถึงตัวคนจากเผ่าหน้ากากผีได้อย่างง่ายดายเพื่อที่จะฆ่าพวกเขา ฉื่อหยานและคาถัวก็ถูกปกคลุมด้วยความมืดเช่นกัน การรับรู้ของพวกเขาไม่ต่างกับสองคนนั้นเลย แม้ว่าพวกเขาตะลืมตา แต่มันก็มืดสนิทราวกับคนตาบอด สัมพัสทั้งหมดของพวกเขาถูกปิดกั้น แต่มันก็แค่ชั่วคราว หลังจาก ผ่านไปสามวินาที ความรู้สึกที่มหัศจรรย์พร้อมกับพลังบางอย่างก็ไหลลงมาจากท้องฟ้า ประทะเข้ากับพวกเขา ภายใต้พลังแปลกประหลาดนี้พวกเขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งอย่างและจิตสำนึกวิญญานก็ไม่ได้ถูกปิดกั้นอีกต่อไป ทั้งสองมองหน้ากัน พวกเขามีสีหน้าประหลาดใจ แต่สักพักก็เข้าใจได้ทันทีว่ามันคือพลังของลีโอน่า ตอนนี้นางสามารถปล่อยความมืดและควบคุมมันได้ตามที่ใจนึก นางสามารถใช้ความมืดห่อหุ้มคนหรือสิ่งใดก็ได้ตามที่นางคิด ตอนในเมืองทัณสวรรค์ นางยังไม่สามารถควบคุมพลังความมืดได้ถึงระดับนี้ แต่ตอนนี้นางสามารถควบคุมและจัดการมันได้อย่างง่ายดาย นี่แสดงให้เห็นว่าความรู้เกี่ยวกับพลังแห่งความมืดของนางได้ก้าวเข้าสู่ระดับใหม่ทั้งหมด ดังนั้น ฉื่อหยานและคาถัวจึงมองเห็นเงาสีดำโฉบเหนือชายหญิงจากเผ่าหน้ากากผี มันดูเหมือนกับวิญญานโหยหวนที่กำลังค่อยๆแทรกซึมเข้าไปในหัวของพวกเขาและแฝงอยู่ในวิญญานของพวกเขา่ ลีโอน่า ดูเหมือนจะเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของอีกฝ่ายได้ ! ฉื่อหยานก็กลัว ความกลัวปรากฏบนใบหน้าของเขาพร้อมกับความตกตะลึง คาถัวตัวสั่น ดูเหมือนว่าเขาเองก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน พลังแห่งความโกลาหลของเขาไหลออกมาอย่างช้าๆ หมุนวนรอบร่างของเขาเพื่อปกป้องแท่นบูชาวิญญานและการโจมตีของอีกฝ่าย วิญญาณนั้นเป็นรากฐานของชีวิต มันคือศูนย์ควบคุมพลังของนักรบ ซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในมันสมอง เมื่อมันถูกบุกรุก วิญญาณก็จะหยุดเคลื่อนไหว ตอนนั้นจะเหมือนมีมือยักษ์จับพลังชีวิตของพวกเขาไว้ทั้งหมด ผู้หญิงจากเผ่าหน้ากากผีนั้นอยู่นภาแรกระดับพระเจ้าสวรรค์ ระดับการบ่มเพาะของนางสูงกว่าลีโอน่าหนึ่งระดับ . . . แต่ในความมืดที่สมบูรณ์ จิตใจของนางกลับถูกครอบคลุมและไม่สามารถทำอะไรเพื่อต่อต้านการบุกรุกเข้ามาในห้วงจิตสำนึกได้เลย ยิ่งใหญ่และเวิ้งว้าง กลิ่นอายบางๆของน้ำทันทีก็ปั่นป่วน น้ำที่นางกลั่นและหยดลงมาทันทีก็ระเบิดออก เหมือจกระจกที่ตกแตก โฟมและฟองอากาศกระจายเต็มทั่วท้องฟ้าและตกลงมา แต่ละฟองอากาศนั้นเต็มไปด้วยพลังแห่งน้ำที่สามารถปิดกั้นวิญญานได้ อย่างไรก็ตาม ภายใต้ความมืดมิด จิตสำนึกวิญญานของนางไม่อาจควบคุมน้ำเหล่านั้นได้ นางจึงไม่สามารถทำอันตรายใดๆกับฉื่อหยานและคาถัวได้ อย่าว่าแต่โจมตีลีโอน่าที่เป็นผู้ควบคุมความมืดนี้เลย ชะงัก , เสียงร้องแหลมเจาะแก้วหูก็ดังออกมาจากหญิงสาวเผ่าหน้ากากผี เป็นรอยข่วนปรากฏบนใบหน้าของนางพร้อมกับที่นางร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง มือหยกของนางกำลังจับข่วนใบหน้าที่ภาคภูมิใจของตน เลือดไหลลงมาจากบาดแผลที่ลึกไปถึงกระดูกบนใบหน้าของนาง ! เลือดที่ดูเหมือนงูประหลาดไหลลงมาที่ข้อมือขาวของนาง มันดูแปลกและชั่วร้ายจนสามารถทำให้ผู้คนขนลุก หญิงสาวที่งดงามเหมือนเทพธิดาตอนนี้เป็นเหมือนกับผี ตอนนี้นางดูแย่กว่าลีโอน่าเสียอีก ! นี้คือการแก้แค้นของลีโอน่า! นี่คือปีศาจคลั่ง ผู้บัญชาการกองกำลังโลหิตของจักรวรรดินภาทมิฬ เมื่อลีโอน่าบ้าคลั่ง ฉื่อหยานและคาถัวก็กลายเป็นหวาดกลัวทันที พวกเขาสีหน้าเปลี่ยนไปและความกลัวก็ปรากฏลึกในดวงตาของพวกเขาที่จ้องมองกัน ฉื่อหยานก็ตัดสินใจ จากนี้ไป เขาต้องจำที่จะไม่ขัดแย้งความเห็นของลีโอน่า เพราะอาจจะโดนนางโต้ตอบเช่นนี้ก็ได้ ! อ มันกลับกลายเป็นว่า มันไม่ใช่ว่านางไม่สนใจเกี่ยวกับลักษณะของนาง ในทางตรงกันข้ามนางกับคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใครที่กล้าดูถูกและมองนางด้วยสายตาเหยียดยามจะต้องโดนโต้ตอบจนนองเลือดเช่นนี้แน่นอน ! เห็นได้ชัดว่า หญิงสาวเผ่าหน้ากากผีถูกลีโอน่าครอบครองจิตใจไปแล้ว ตอนนี้นางกำลังทำลายใบหน้าของตัวเอง บางทีนางอาจจะรู้เรื่องในสิ่งที่นางกำลังทำ แต่นางไม่สามารถต้านทานหรือควบคุมความคิดของตนเองได้ ฉื่อหยาน เดาว่านางจะต้องยังมีความรู้สึกและสติจากเหตุการณ์ที่น่าอนาถนี้แน่นอน ดูได้จากการที่นางกรีดร้องออกมาราวกับเสียงร้องของสัตว์อสูรโบราณ ฉื่อหยานเดาว่าลีโอน่าจะต้องคงเหลือในส่วนของความรู้สึกและสติของผู้หญิงคนนั้นไว้แน่นอน เพื่อให้นางรู้ว่านางกำลังทำอะไรกับใบหน้าของตนเอง ฉื่อหยานก็สั่น เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ฝืนยิ้มออกมาแลพึมพำว่า " วันนี้ข้าได้เห็นวิธีการแก้แค้นของแม่ทัพกองกำลังโลหิตแล้ว ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ ความสำเร็จและชื่อเสียงของนางไม่ใช่เรื่องแต่งสินะ ข้า . . . ประเมินนางต่ำเกินไป " " ใช่แน่นอน " เสียงของคาถัวก็สั่น” ใครบ้างในพื้นที่เปลวดาราโหมไม่กลัวท่านหญิงลีโอน่า นางขึ้นชื่อว่าป้าเถื่อนและโหดเหี้ยมที่สุด เปรียบกับนางแล้ว ข้าที่มีชื่อเสียงว่าเป็นนักล่ากระหายเลือดคาถัวกลายเป็นไร้สาระไปเลย . . . . . . . " ฉื่อหยานก็แปลกใจ " เหลาเอ๋อ ! " ชายเผ่าหน้ากากผีก็ร้องออกมา เสียงของเขาสั่นสะเทือนไปทั่วท้องฟ้า เมื่อเขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเส้นสายเปลวไฟก็พุ่งออกมาครอบคลุมผู้หญิง บูม ! เส้นสายเปลวไฟออกมาจากกายเทพของนาง หยดเลือดบนมบหน้าที่น่ากลัวของนางก็ระเหย น้ำตาไหลทะลักออกมาจากดวงตาของนาง น้ำตานั้นดูราวกับมีพลังมหัศจรรย์ กลายเป็นพลังน้ำหมุนวนก่อตัวเป็นน้ำวิเศษ ทันใดนั้นก็กระจายคลื่นสีขาวออกมา เงาสีดำบินออกมาราวกับถูกหยดน้ำคริสตัลที่ขาวบีบบังคับให้ออก เงาก็ถูกหั่นเป็ฯชิ้นๆท่ามกลางความมืด ลีโอน่าที่เคยหายไปกลับมาอีกครั้ง ไม่มีอารมณ์เย็นชาอีกต่อไป ดวงตาสีเขียวเข้มของนางแผ่กลิ่นอายจิตสังหารและยิ้มอย่างพึ่งพอใจ นางพอใจกับผลงานของนาง เมื่อมองไปยังหญิงสาวจากเผ่าหน้ากากผีที่ข่วนหน้าตัวเอง ลีโอน่าระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง และหายไปสู่ความมืดมิดอีกครั้ง ฉื่อหยานและคาถัวมองไม่เห็นนางอีกต่อไป " อยู่ห่างจากพวกเขาไว้ เจ้าไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการต่อสู้นี้ " เสียงของเฟยหลานดังขึ้นจากจุดที่อยู่ลึกเข้าไปในความมืด ในเวลาต่อมา ฉื่อหยาน และคาถัวก็ถูกผลักออกมาจากความมืด พวกเขาอยู่ห่างจากจุดต่อสู้ประมาณหนึ่งร้อยเมตร จ้องมองกลุ่มก้อนสีดำที่ยืดยาวกว่าสิบไมล์ อย่้างไรก็ตาม พวกเขาไม่อาจรู้สึกได้ถึงพลังที่รุนแรงบริเวณที่มืดมิดนั่นเลย อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้ดีว่าเฟยหลานและลีโอน่ากำลังต่อสู้อยู่กับสองชายหญิงจากเผ่าหน้ากากผี และต้องการฆ่าพวกเขาวิธีที่น่าหวาดกลัวที่สุด จากสิ่งที่พวกเขาอาจสังเกตเห็น เฟยหลานและลีโอน่าไมไ่ด้ตกอยู่ในสถายการณ์ที่เสียเปรียบเลย พวกเขาสามารถรับมือได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าไม่มีคนอื่นมายุ่ง สองชายหญิงจากเผ่าหน้ากากผีจะต้องตกตายและถูกฝังอยู่ที่นี่แน่นอน พวกเขาไม่อาจโชคดีพอจะหลีกเลี่ยงความตายได้ ดังนั้น การดูถูกและเหยียดหยามรูปร่างหน้าตาของเฟยหลานและลีโอน่านับได้ว่าเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตที่พวกเขาเคยทำ ซึ่งนี่ได้เปลี่ยนชีวิตของพวกเขาให้หายไปกับความว่างเปล่า