เทพเจ้าล่าสังหาร
1001
Chapters
23.17K
Views
อยากรู้ว่าการผจญภัยของข้าเป็นยังไง พวกเจ้าก็ลองเข้ามาอ่านดูสิ !
- 1 - บทที่ 1 เกิดใหม่ที่โลกอื่น
- 2 - บทที่ 2 ร่างกายที่เปลี่ยนไป
- 3 - บทที่ 3 แรกพบ
- 4 - บทที่ 4 ทาสยา
- 5 - บทที่ 5 จิตวิญญานสายฟ้า
- 6 - บทที่ 6 จิตวิญญานอมตะ
- 7 - บทที่ 7 นภาที่ 2
- 8 - บทที่ 8 แมงมุมดาบหยก
- 9 - บทที่ 9 หลบหนี
- 10 - บทที่ 10 ลากนางลงมา
- 11 - บทที่ 11 ตอบโต้กลับ
- 12 - บทที่ 12 วิชาเร้นลับในแหวนสายโลหิต
- 13 - บทที่ 13 ฆ่าอย่างฉับพลัน
- 14 - บทที่ 14 เสียงบรรเลงจากสรวงสวรรค์
- 15 - บทที่ 15 เลื่อนเข้าสู่ระดับก่อตั้ง
- 16 - บทที่ 16 ขุมทรัพย์
- 17 - บทที่ 17 แรงโน้มถ่วง 10 เท่า
- 18 - บทที่ 18 ถูกไล่ล่า
- 19 - บทที่ 19 จิตวิญญานกายาแข็ง
- 20 - บทที่ 20 ฝึกฝนร่างกาย
- 21 - บทที่ 21 คนนิสัยเสีย
- 22 - บทที่ 22 ตระกูลฉื่อ
- 23 - บทที่ 23 สมาคมทหารรับจ้างที่น่ารังเกียจ !
- 24 - บทที่ 24 อุปสรรค
- 25 - บทที่ 25 เงาวิญญาน
- 26 - บทที่ 26 การเดิมพัน
- 27 - บทที่ 27 การพบกันของทั้งสามฝ่าย
- 28 - บทที่ 28 ตูม !
- 29 - บทที่ 29 สัตว์กินเนื้อ
- 30 - บทที่ 30 ภายในโพร่งไม้
- 31 - บทที่ 31 เปลวเพลิงอัคคีคราม
- 32 - บทที่ 32 หมาป่าอัศนีขนเงิน
- 33 - บทที่ 33 จิตวิญญานแห่งเสียงเพลง
- 34 - บทที่ 34 จิตวิญญานลึกลับ
- 35 - บทที่ 35 ปิดกั้นทางเข้า
- 36 - บทที่ 36 ปั้ง !
- 37 - บทที่ 37 ฆ่าสังหาร
- 38 - บทที่ 38 วิชาระดับวิญญาน
- 39 - บทที่ 39 เปลวเพลิงสามประเภท
- 40 - บทที่ 40 แบ่งสมบัติ
- 41 - บทที่ 41 นภาที่ สาม ในระดับก่อตั้ง
- 42 - บทที่ 42 การจากลา
- 43 - บทที่ 43 ตระกูลเป่ยหมิง
- 44 - บทที่ 44 เมืองเงียบสงัด
- 45 - บทที่ 45 การเปลี่ยนแปลง
- 46 - บทที่ 46 เหลือบมอง
- 47 - บทที่ 47 เมืองเทียนหยุน
- 48 - บทที่ 48 การทดสอบ
- 49 - บทที่ 49 ประตูนภา กับ ดินแดนแห่งพระเจ้า !
- 50 - บทที่ 50 บาดแผล
- 51 - บทที่ 51 ตำหนักจิตวิญญาน
- 52 - บทที่ 52 ดินแดนเร้นลับ
- 53 - บทที่ 53 ผู้มาเยือนจากตระกูลซั่ว
- 54 - บทที่ 54 ซั่วฉื่อ
- 55 - บทที่ 55 เจ้าคนประหลาด !
- 56 - บทที่ 56 คัมภีร์หินลาวา และ เกราะเต่ามังกร
- 57 - บทที่ 57 เข้ามาในมือ
- 58 - บทที่ 58 กลอุบาย
- 59 - บทที่ 59 สถานการณ์ที่วุ่นวาย
- 60 - บทที่ 60 มหาสมุทรไร้สิ้น
- 61 - บทที่ 61 ผู้นำรุ่นที่ 3
- 62 - บทที่ 62 คาดไม่ถึง
- 63 - บทที่ 63 การประลองฝีมือ
- 64 - บทที่ 64 ราชาสมุนไพร มู่ชุน
- 65 - บทที่ 65 ความไม่สงบที่อยู่เบื้องหลัง
- 66 - บทที่ 66 กล้าหาญ
- 67 - บทที่ 67 การประลองของตระกูล
- 68 - บทที่ 68 พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง
- 69 - บทที่ 69 จงเชื่อมั่นในตัวข้า !
- 70 - บทที่ 70 เป็นจุดสนใจ
- 71 - บทที่ 71 ใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เกิดขึ้น
- 72 - บทที่ 72 แผนของแต่ละคน
- 73 - บทที่ 73 การเปลี่ยนแปลงในศิลาพระเจ้า
- 74 - บทที่ 74 จัดการสะ !
- 75 - บทที่ 75 ประทับรอยจูบ
- 76 - บทที่ 76 รูปร่างที่ระเอียดอ่อน
- 77 - บทที่ 77 ประลองพลัง
- 78 - บทที่ 78 สิ่งที่ตกทอดมาจากสงครามอสูร !
- 79 - บทที่ 79 ผนึกแห่งความเป็นความตาย
- 80 - บทที่ 80 ประกบตัว
- 81 - บทที่ 81 ทุกข์ใจ
- 82 - บทที่ 82 ขั้นต่อไป
- 83 - บทที่ 83 การพบกันซึ่งๆหน้า
- 84 - บทที่ 84 บึงมรณะ
- 85 - บทที่ 85 ปรมจารย์ต่อกต๋อย
- 86 - บทที่ 86 พื้นที่พลังหยิน
- 87 - บทที่ 87 เคล็ดทมิฬ
- 88 - บทที่ 88 เหตุการณ์ประหลาด
- 89 - บทที่ 89 ขึ้นรูปไข่มุกพลังหยิน
- 90 - บทที่ 90 ท้องฟ้าที่เปลี่ยนแปลง
- 91 - บทที่ 91 ปล้นซึ่งๆหน้า
- 92 - บทที่ 92 ประตูสวรรค์ปรากฏ !
- 93 - บทที่ 93 วิชาเทพสืบค้น
- 94 - บทที่ 94 ข้าจะไป !!
- 95 - บทที่ 95 การต่อสู้ที่เกือบสิ้นหวัง
- 96 - บทที่ 96 ฆ่าให้หมด !
- 97 - บทที่ 97 เฉียบคม !
- 98 - บทที่ 98 พัฒนาขึ้น !
- 99 - บทที่ 99 แต่ข้าหนะอยากจะฆ่าเจ้า !
- 100 - บทที่ 100 มิสั่นคลอน !
- 101 - บทที่ 101 เปิดเผยตัวตน
- 102 - บทที่ 102 ไม่มีอะไรที่ข้าทำไม่ได้ !
- 103 - บทที่ 103 พื้นที่ยุบตัว
- 104 - บทที่ 104 ภัยพิบัติครั้งใหญ่ !
- 105 - บทที่ 105 จิตวิญญานแห่งดวงดาว
- 106 - บทที่ 106 บุตรของพระเจ้า
- 107 - บทที่ 107 ผู้ช่วยเหลือที่แข็งแกร่ง
- 108 - บทที่ 108 รอโอกาส
- 109 - บทที่ 109 ราชาอสูร
- 110 - บทที่ 110 เจ้าไม่สมควรได้รับมัน !
- 111 - บทที่ 111 เม็ดยาอายุวัฒนะ
- 112 - บทที่ 112 นภาที่ สาม ในระดับ มนุษย์
- 113 - บทที่ 113 ผู้ใช้พิษ บูโบ้
- 114 - บทที่ 114 การตายของฉื่อเตี่ย
- 115 - บทที่ 115 ฆ่าให้หมด !
- 116 - บทที่ 116 ให้มันเห็นชัด ๆ !
- 117 - บทที่ 117 การเปลี่ยนแปลงที่ศิลาพระเจ้า
- 118 - บทที่ 118 เทพธิดาแห่งจันทรา
- 119 - บทที่ 119 ราชาปีศาจ โปวชุน
- 120 - บทที่ 120 ข้ามผ่านทะเลกับหญิงงาม
- 121 - บทที่ 121 ชายหญิงอยู่ตามลำพัง
- 122 - บทที่ 122 ดินแดนหยินหยางมหัศจรรย์
- 123 - บทที่ 123 หนึ่งราชวงศ์ สองดินแดนศักสิทธิ์ สามดินแดนมหัศจรรย์ สี่นิกาย ห้าตระกูล
- 124 - บทที่ 124 ที่นี่ เรือลำนี้ เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า !
- 125 - บทที่ 125 ยอมรับเป็นศิษย์ ?
- 126 - บทที่ 126 นภาที่สองของ [ บ้าคลั่ง ] !
- 127 - บทที่ 127 หลุมฝังศพ
- 128 - บทที่ 128 ต้องรอด !
- 129 - บทที่ 129 สองศพนภา
- 130 - บทที่ 130 การเปลี่ยนแปลงของ ชีวิตและความตาย
- 131 - บทที่ 131 ควบคุมทาสศพ
- 132 - บทที่ 132 การล่าสังหารบนเกราะ !
- 133 - บทที่ 133 การย้อนแย้ง
- 134 - บทที่ 134 ทะเลเหิงลั่ว
- 135 - บทที่ 135 ความลับภูเขาน้ำแข็ง
- 136 - บทที่ 136 ทำลายขีดจำกัด
- 137 - บทที่ 137 กลียุค
- 138 - บทที่ 138 หลอมรวม
- 139 - บทที่ 139 เคลียร์พื้นที่
- 140 - บทที่ 140 เปลวเพลิงนภา
- 141 - บทที่ 141 ผนึกที่ภูเขาน้ำแข็ง
- 142 - บทที่ 142 ยึดครองร่างกาย
- 143 - บทที่ 143 เกาะอมตะ
- 144 - บทที่ 144 ถูกปิดผนึกในน้ำแข็งสามปี
- 145 - บทที่ 145 ปลอดภัย
- 146 - บทที่ 146 พักผ่อนเบาๆ
- 147 - บทที่ 147 ความยากลำบาก
- 148 - ตอนที่ 148 ยอดฝีมือ
- 149 - บทที่ 149 จู่โจมวิญญาน
- 150 - บทที่ 150 ต่อสู้ใต้ทะเล
- 151 - บทที่ 151 เกิดอะไรขึ้น ?
- 152 - บทที่ 152 อาวุธลับ
- 153 - บทที่ 153 เจรจา !
- 154 - บทที่ 154 ฆ่า !
- 155 - บทที่ 155 ข้าจะช่วยเจ้าเอง !
- 156 - บทที่ 156 ข้าชอบหญิงสาวที่เชื่อฟัง
- 157 - บทที่ 157 การเดินทางที่น่าพึงพอใจ
- 158 - บทที่ 158 หยุดยั้ง
- 159 - บทที่ 159 เพิ่มความแข็งแกร่งอาวุธลับ
- 160 - บทที่ 160 บ่อรวมวิญญาน
- 161 - บทที่ 161 ข้าจะรอเจ้า ! ตลอดไป !
- 162 - บทที่ 162 บีบบังคับให้สารภาพ
- 163 - บทที่ 163 สัตว์อสูรรวมวิญญาน
- 164 - บทที่ 164 ข้อตกลง
- 165 - บทที่ 165 แผนจัดการกับอสูรที่มาเยือน
- 166 - บทที่ 166 สร้างวิญญานปลอม
- 167 - บทที่ 167 ทุกนาทีเท่ากับชีวิต
- 168 - บทที่ 168 ปรมจารย์อสูร โมจิโต้ !
- 169 - บทที่ 169 รูปแบบแปดอสูร
- 170 - บทที่ 170 เราทำได้ !
- 171 - บทที่ 171 สมบัติระดับ ราชวงศ์
- 172 - บทที่ 172 ราชาอสูรผู้สร้างตื่นตระหนก
- 173 - บทที่ 173 โฉมงามผู้หลับไหล
- 174 - บทที่ 174 เข้าใจผิด
- 175 - บทที่ 175 ไม่ได้มาเพื่อสิ่งใด
- 176 - บทที่ 176 แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ ?
- 177 - บทที่ 177 เกาะเพลิงเมฆา
- 178 - บทที่ 178 พนันกันไหมหละ ?
- 179 - บทที่ 179 ข้าจะพนันกับเจ้า !
- 180 - บทที่ 180 ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของข้า
- 181 - บทที่ 181 จะแพ้หรือชนะมันก็สำคัญทั้งนั้น
- 182 - บทที่ 182 ภายใต้เปลวไฟ
- 183 - บทที่ 183 ใจกลางภูเขาไฟ
- 184 - บทที่ 184 ข้าตกลง !
- 185 - บทที่ 185 ของขวัญจากเปลวเหมันเยือกแข็ง
- 186 - บทที่ 186 การปรับแต่งที่ทรหด
- 187 - บทที่ 187 ปรับแต่ง
- 188 - บทที่ 188 การวิวัฒนาการของจิตวิญญานต่อสู้ทั้งสอง
- 189 - บทที่ 189 ออกมา
- 190 - บทที่ 190 การบุกรุกของเหล่าอสูร
- 191 - บทที่ 191 เผาเกล็ดดำ
- 192 - บทที่ 192 เงาในค่ำคืนที่มืดมิด
- 193 - บทที่ 193 ตื่นเต้น
- 194 - บทที่ 194 ตอนนี้เจ้าจะหลีกไปได้หรือยัง ?
- 195 - บทที่ 195 ศัตรูที่ชั่วร้าย
- 196 - บทที่ 196 ส่องไฟใส่
- 197 - บทที่ 197 ถึงทีของข้าหละ !
- 198 - บทที่ 198 รู้ซึ้งถึงอันตราย
- 199 - บทที่ 199 อาละวาด
- 200 - บทที่ 200 เจ็ดอาคมเคลื่อนย้าย
- 201 - บทที่ 201 ข้าคือพี่ใหญ่ของเจ้า
- 202 - บทที่ 202 ทะลายภูเขา
- 203 - บทที่ 203 ผู้มาเยือน
- 204 - บทที่ 204 ตระกูลหยาง
- 205 - บทที่ 205 ท้าทายตระกูลหยาง
- 206 - บทที่ 206 ข้าขอเดิมพัน !
- 207 - บทที่ 207 โลหิตโบราณศักสิทธิ์
- 208 - บทที่ 208 อำนาจมหัศจรรย์ของโลหิตศักสิทธิ์
- 209 - บทที่ 209 สร้าง ห้วงจิตสำนึก !
- 210 - บทที่ 210 เจ้าเป็นอะไรกันแน่
- 211 - บทที่ 211 สัตว์อสูรภูติ
- 212 - บทที่ 212 เหตุไม่คาดฝัน
- 213 - บทที่ 213 ประตูสวรรค์โบราณ
- 214 - บทที่ 214 เราจะอยู่ด้วยกัน !
- 215 - บทที่ 215 ตัวเลือกทั้ง 3
- 216 - บทที่ 216 กระสวยแยกนภา
- 217 - บทที่ 217 ลำดับผู้แข็งแกร่ง
- 218 - บทที่ 218 ความดุร้ายของสัตว์อสูรภูติ
- 219 - บทที่ 219 อ่อนแอยิ่งนัก !
- 220 - บทที่ 220 เจ้าไม่ต้องเปิดเผยเช่นนี้ก็ได้ เข้าใจไหม ?
- 221 - บทที่ 221 จุดสูงสุดของระดับหายนะ
- 222 - บทที่ 222 กลายเป็นที่รู้จัก
- 223 - บทที่ 223 หุบเหวแห่งสนามรบ
- 224 - บทที่ 224 ฝนอุกกาบาต
- 225 - บทที่ 225 ซุ่มโจมตี
- 226 - บทที่ 226 เจ้าไปก่อนเลย !
- 227 - บทที่ 227 เจ้าทำให้ข้าตกใจจริง ๆ !
- 228 - บทที่ 228 สถานการณ์พลิกผลัน
- 229 - บทที่ 229 - การโต้ตอบ
- 230 - บทที่ 230 สูญหาย
- 231 - บทที่ 231 ทะลวงระดับ
- 232 - บทที่ 232 สามารถฆ่าได้ง่ายๆ
- 233 - บทที่ 233 ข้าจะฆ่าเจ้า !
- 234 - บทที่ 234 วันนี้ต้องดีกว่าที่ผ่านมา
- 235 - บทที่ 235 สมบัติวิเศษ ตะวันกลั่นวิญญาน
- 236 - บทที่ 236 ดูดซับ
- 237 - บทที่ 237 ปราสาทหินยักษ์
- 238 - บทที่ 238 เผ่าเสียงอสูร
- 239 - บทที่ 239 ภูเขาเสียงอสูร
- 240 - บทที่ 240 ทุกอย่างย่อมมีสิ่งที่แพ้ทาง
- 241 - บทที่ 241 มนุษย์วิหค
- 242 - บทที่ 242 กำจัดให้หมดสิ้น
- 243 - บทที่ 243 บอกเหตุผลข้ามา
- 244 - บทที่ 244 กลั่นหลอมรวมห้าปีศาจ
- 245 - บทที่ 245 เขานั้นพิเศษยิ่ง
- 246 - บทที่ 246 ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
- 247 - บทที่ 247 เรื่องร้ายกลายเป็นดี
- 248 - บทที่ 248 ข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรม
- 249 - บทที่ 249 การเปลี่ยนแปลงของห้วงจิตสำนึก
- 250 - บทที่ 250 มีสิ่งใดต้องกลัว ?
- 251 - บทที่ 251 วางท่าใหญ่โตโอ้อวด
- 252 - บทที่ 252 ประสงค์ของพระเจ้า
- 253 - บทที่ 253 หวาดกลัวต่อศัตรูตามธรรมชาติ
- 254 - บทที่ 254 ของขวัญที่คิดไม่ถึงจากสวรรค์
- 255 - บทที่ 255 รู้แจ้งวิญญาน
- 256 - ตอนที่ 256
- 257 - ตอนที่ 257
- 258 - บทที่ 258 คลื่นพลังที่ปั่นป่วน
- 259 - บทที่ 259 รุ่นเยาว์ที่อยู่เหนือกว่าอาวุโส
- 260 - บทที่ 260 ไล่ล่า
- 261 - บทที่ 261 ความเมตตา
- 262 - บทที่ 262 คิดเสียว่าพวกมันไม่ใช่มนุษย์
- 263 - บทที่ 263 โหดเหี้ยม
- 264 - บทที่ 264 การข่มขู่จากสวรรค์ด้วยพลังที่น่ากลัว
- 265 - บทที่ 265 ดูข้า !
- 266 - บทที่ 266 ทำลายผนึก
- 267 - บทที่ 267 เปลวไฟกลืนกินเก้าวิญญาน
- 268 - บทที่ 268 สมบัติล้ำค่าปรากฏ
- 269 - บทที่ 269 ข้าช่วยท่านได้ !
- 270 - บทที่ 270 หายนะครั้งยิ่งใหญ่
- 271 - บทที่ 271 กำหราบมัน !
- 272 - บทที่ 272 ข้าจะยกให้ท่านเป็นนายเหนือหัวของข้า!
- 273 - บทที่ 273 เส้นทางหวนกลับ
- 274 - บทที่ 274 เกาะมังกรเหมัน
- 275 - บทที่ 275 ฟันเฟืองวิญญานในกระสวยแยกนภา
- 276 - บทที่ 276 ตระกูลเคอเล่อ
- 277 - บทที่ 277 จริงๆแล้วเจ้าเป็นใครกันแน่ ?
- 278 - บทที่ 278 ตัวตนที่ยิ่งใหญ่
- 279 - บทที่ 279 ถอนราก
- 280 - บทที่ 280 เข้าเฝ้าจักพรรดิ์
- 281 - บทที่ 281 ฟังการเคลื่อนไหวของโลก
- 282 - บทที่ 282 กำหนดการ
- 283 - บทที่ 283 จุดสูงสุดของระดับปฐพี
- 284 - บทที่ 284 ผู้มาเยือน
- 285 - บทที่ 285 เผชิญหน้า
- 286 - บทที่ 286 แข็งแกร่ง
- 287 - บทที่ 287 คำปฏิญญาแห่งรัก
- 288 - บทที่ 288 คำเชิญของพรรคสามเทพ
- 289 - บทที่ 289 คำขอของฉื่อหยาน
- 290 - บทที่ 290 เผ่าเขามังกร - หม่าฉีเจี่ย
- 291 - บทที่ 291 มองไปยังทุกสถานที่ผ่านช่องว่างระยะทาง
- 292 - บทที่ 292 จิตวิญญานพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์
- 293 - บทที่ 293 กระสุนพลังปราณ
- 294 - บทที่ 294 การเผชิญหน้าของวิญญาน
- 295 - บทที่ 295 ไม่ใช่เพราะเจ้า
- 296 - บทที่ 296 เชลย
- 297 - บทที่ 297 เกาะสุริยัน
- 298 - บทที่ 298 แสงดวงอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์เทียนมู่ที่ยิ่งใหญ่
- 299 - บทที่ 299 ไม่ได้พบกันเนินนาน
- 300 - บทที่ 300 เจ้ายังไปไม่ได้ !
- 301 - บทที่ 301 เปิดเผยความสามารถที่แท้จริง
- 302 - บทที่ 302 เข้าใจ
- 303 - บทที่ 303 เปลวไฟประคบศพ
- 304 - บทที่ 304 เสียงคำรามของศพราชันย์
- 305 - บทที่ 305 เป็นเจ้าของเช่นกัน..
- 306 - บทที่ 306 โชคลาภที่ไม่คาดฝัน
- 307 - บทที่ 307 เจ้ากล้ามาที่นี่และเล่นน้ำกับข้าหรือไม่ ?
- 308 - บทที่ 308 แก้วตาดวงใจ
- 309 - บทที่ 309 การต่อสู้ที่ดุเดือด
- 310 - บทที่ 310 การโจมตีที่รุนแรง
- 311 - บทที่ 311 เจ้าเข้าใจอะไรเกี่ยวกับข้าบ้าง ?
- 312 - บทที่ 312 บ่อน้ำไร้ก้น
- 313 - บทที่ 313 สะพานวิญญาน
- 314 - บทที่ 314 ยุคโบราณทั้งสาม
- 315 - บทที่ 315 หมอกแม่เหล็กพิษทมิฬ
- 316 - บทที่ 316 เรื่องที่ซ่อนอยู่
- 317 - บทที่ 317 ข้อตกลง
- 318 - บทที่ 318 รับไม่ได้
- 319 - บทที่ 319 ถูกยึดครองโดยปีศาจ
- 320 - บทที่ 320 ลองดู
- 321 - บทที่ 321 จิตวิญญานต่อสู้กลายพันธุ์
- 322 - บทที่ 322 เข้าใจผู้อื่น
- 323 - บทที่ 323 อยู่กับท่าน
- 324 - บทที่ 324 แขนขวาที่ทรงพลัง " เจ้าหนู ! " นักรบระดับนภาสามคนยืนอยู่ในห้อง แสดงความเคารพต่อฉาวจื่อหลานด้วยความนับถือ . ห้องนี้ตั้งอยู่ที่ตีนภูเขาแสงศักดิ์สิทธิ์ ในย่านการค้า บริเวณนี้คึกคักเป็นอย่างมากและเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกและนักรบมากมายจากสถานที่ที่แตกต่างกันในทะเลไม่มีสิ้นสุด พวกเขามารวมกันเพื่อหาสมบัติที่พวกเขาต้องการ มีถนนเล็ก ๆที่ซ่อนอยู่มุมหนึ่งของย่านการค้าที่เป็นเส้นทางเชื่อมต่อกับห้องลับใต้ดิน นักรบระดับนภาทั้งสามดูเหมือนว่าจะเป็ฯพี่น้องกัน พวกเขาสวมเสื้อผ้าที่หยาบกรานเหมือนกันและ ยืนนิ่งอยู่ภายในห้อง พวกเขาดูมั่นคงและน่าเกรงขามราวกับภูเขาทั้งสามลูกที่ปลดปล่อยกลิ่นอายหนักหน่วงออกมา นักรบทั่วไปเมื่อเดินผ่านเขาจะรู้สึกว่าหายใจไม่ค่อยออก ทั้งสามคนต่างก็มีหน้าตาปกติ ดังนั้นถ้าพวกเขาแฝงตัวในฝูงชนก็จะไม่เป็นที่สะดุดตา ทั้งสามคนเป็นองค์รักษ์ของตระกูลฉาล ที่ไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าคนแปลกหน้าและคอยช่วยเหลือตระกูลฉาวอยู่เบื้องหลัง " พวกเจ้าอยู่ที่นี่กันหมด ก็ดี " ฉาวจื่อหลาน นั่งสะดวกสบายอยู่บนเก้าอี้ รัศมีส่องประกายบนใบหน้าของนางซึ่งสามารถสะกดจิตใจของผู้อื่นได้ นางขมวดคิ้วของนาง " บอกข้ามาว่าตอนนี้ตระกูลฉาวเป็นเช่นไรบ้าง ?” สามนักรบของตระกูลฉาวก็พยักหน้าและ , ก้มลง , และเริ่มรายงานทุกอย่างเกี่ยวกับตระกูลฉาวให้ ฉาวจื่อหลานฟัง นางหลับตาเล็กน้อยขณะที่ฟัง รอจนกระทั่งทั้งสามคนพูดเสร็จ นางจึงพยักหน้า " ทุกอย่างเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรผิดปกติ ดังนั้น แผนการของเรายังคงไม่เปลี่ยนแปลงใช่หรือไม่ ? " พวกเขาทั้งสามคนก็พยักหน้าด้วยท่าทางสุภาพ การแสดงออกเช่นนี้มาจากภายในจิตใจของเขาอย่างแท้จริง ไม่ใช่เพราะสถานะของฉาวจื่อหลาน " เจ้าสามคนมาที่นี่เพื่อปกป้องข้า หรือมาเพื่อเข้าร่วมการประชุมบนเกาะสุริยัน ? " ฉาวจื่อหลาน ถามอย่างไร้อารมณ์ " จุดประสงค์หลักคือไปเพื่อพาคุณหนูกลับตระกู, " หนึ่งในทั้งสามคนโน้มลงมาใกล้พื้นดินด้วยความเคารพและพูด " ทะเลเหิงลั่ว ไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว ความตั้งใจหลักของเราคือ ควรหลีกเลี่ยงและออกจากทะเลเหิงลั่ว พวกเรามาที่นี่เพื่อปกป้องท่าน นอกจากนี้เรายังต้องการที่จะตรวจสอบขุมพลังต่างๆในการประชุมครั้งนี้ จริงๆแล้วเราไม่ต้องการที่จะเข้าร่วมการประชุมนี้ . ฉาวจื่อหลาน ค่อยๆพยักหน้า เหมือนจะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้ว " เราได้ยินว่าคุณหนูถูกกักขัง ท่านต้องการให้เราจัดการหรือไม่ . . . . . . . ? " ผู้ชายอีกคนก้าวไปข้างหน้าเพื่อขอคำสั่งของนางในขณะที่ดวงตาของเขาส่องประกายเย็นชา " ไม่ต้อง " ฉาวจื่อหลาน พูดอย่างเย็นชา " คุณหนู เราได้ยินว่าเจ้าด็ก ฉื่อหยานดูเหมือนจะขัดแย้งกับท่านที่บ่อน้ำพุร้อน จนหมานกู่ต้องแสดงตัวออกมา และได้พ่ายแพ้ให้กับเขาอีกทั้งยังได้รับบาดเจ็บสาหัส . " ผู้ชายคนนั้นถือว่าคิดเล็กน้อยอย่างรอบคอบ แล้วก้มลงต่ำพูดว่า " คุณหนู ท่านไม่เคยทำเช่นนี้กับชายใด ท่านต้องการที่จะสานสัมพันธุ์กับชายคนนั้นจริงๆหรือ ? " ฉาวจื่อหลาน เงียบ และร้องไห้อยู่ข้างในหัวใจนาง นางครุ่นคิดสักพัก ก่อนลุกขึ้นยืน สั่นศีรษะ และพูดอย่างเฉยเมย " ในความเป็นจริง ตอนแรกข้าตั้งใจเช่นนั้น แต่ข้าไม่รู้ว่าตอนนั้นข้าคิดอะไรอยู่ ตอนนี้จิตวิญญานต่อสู้ของเขาเกิดการกลายพันธ์ขึ้น บางทีเขาอาจจะไม่สามารถรวบรวมพลังปราณลึกลับได้อีกตลอดชีวิต ระดับการบ่มเพาะของเขามาถึงทางตันแล้ว." อีกสามคนตกตะลึงแล้วพยักหน้าเงียบๆ และคิดว่าสิ่งที่ฉาวจื่อหลานทำนั้นถูกต้องแล้ว " เฮ้อ " ฉาวจื่อหลานดูเศร้าเล็กน้อย " ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่อาจรวบรวมพลังปราณลึกลับได้อัก บางทีข้าอาจจะยังตามเขาต่อ ชายคนนี้โดดเด่นเป็นอย่างมาก ถ้าเขาสามารถรักษาความแข็งแกร่งของเขาไว้ได้เช่นเดิม เขาคงจะก้าวหน้าอย่างยิ่งใหญ่และอยู่เหนือกว่าจงหลี่ต้วน และกลายเป็นอัจฉริยะที๋โดดเด่นที่สุดในทะเลไม่มีสิ้นสุด " ประกายแสงก็ส่องในสายตาขององค์รักษ์ทั้งสามของตระกูลฉาวในขณะที่พวกเขารู้สึกไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยืน " ข้ารู้ถึงความร้ายกาจของ จงหลี่ต้วน ดี เขาอยู่ในระดับรู้แจ้ง และเข้าใจอย่างลึกซึ้งในเรื่องวิญญาน , อีกทั้งยังมีเคล็ดวิชาอีกมากมาย ดังนั้น เขาจึงได้รับคำชมว่าเป็นอัจฉริยะเป็นประจำ " ฉาวจื่อหลานกระแอมออกมาเล็กน้อยและพูดต่อเนื่อง " อย่างไรก็ตาม ฉื่อหยาน ก็ไม่ได้ด้อยกว่าเขา แม้แต่จิตวิญญานสัมพัสพระเจ้าก็ไม่อาจสัมพัสถึงความลับมี่อยู่ในร่างเขาได้ ชายคนนี้ทำให้ข้ารู้สึกประหลาดใจ ถ้าไม่ใช่เพราะจิตวิญญานต่อสู้ของเขากลายพันธ์ ข้าคงจะเฝ้ารอวันที่เขาได้ต่อสู้กับจงหลี่ต้วน . " " น่าเสียดายนัก " องค์รักษ์ทั้งสามตระกูลฉาวก็พยักหน้า " อืม น่าเสียดายจริงๆ ข้า . . . " ฉาวจื่อหลาน หน้าก็แดงด้วยความอับอายเมื่อจู่ๆ นางคิดถึงตอนที่นางจูบเขาครั้งแรกด้วยตัวของนางเอง ดังนั้นนางจึงเอาแต่เงียบโดยไม่พูดอะไรอีก " ฉื่อหยาน ไม่มีค่าอีกต่อไป เราอาจจะต้องมองข้ามเขา และติดต่อผู้ติดตามเขาโดยตรง " เขากล่าว " นั่นเป็นเรื่องยากมาก " ฉาวจื่อหลาน คิดสักพักก่อนพูด " เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในตอนนี้ ข้ารู้สึกว่า การพูดคุยกับทั้งสามคนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย บนเกาะมังกรเหมัน ยังมีนักรบระดับพระเจ้าอยู่อีกสองคน " องค์รักษ์ทั้งสามของตระกูลฉาวก็แปลกไปและพูดออกมา " นักรบระดับพระเจ้าห้าคน ! ? " ฉาวจื่อหลาน พยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่บึ้งตึง " ถูกต้อง นักรบระดับพระเจ้าห้าคน เป็นขุมพลังที่น่ากลัวเป็นอย่างมาก . ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ ข้าคงไม่ทนอยู่นานเช่นนั้นหลอก เฮ้อ น่าเศร้าที่เขาไม่สามารถรวบรวมพลังปราณลึกลับได้ บางทีพวกคนเผ่าเหล่านั้นอาจจะทิ้งเขาไปก็ได้ " " เราต้องส่งคนของเราไปที่เกาะมังกรเหมันที่เพื่อพบกับอีกสองคน " " ใช่ เราทำได้ แต่ข้าไม่แน่ใจว่าเราจะประสบความสำเร็จหรือไม่ แต่อย่างน้อยเราต้องแสดงความตั้งใจดีจากตระกูลฉาวให้พวกเขารู้ " " ข้าคิดว่าถ้าฉื่อหยานตายไปอย่างเงียบๆ มันจะง่ายสำหรับเราที่จะติดต่อกับเหล่าคนเผ่า . " ดวงตาของฉาวจื่อหลานก็ส่องประกาบ เป็นแสงที่เย็นชา นางมองไปยังองค์รักษ์ที่เพิ่งพูดขึ้น " เจ้าลืมเรื่องที่เจ้าพูดไปซะ ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ระหว่าง ฉื่อหยานและคนเผ่าเหล่านั้น จักพรรดิ์หยางเทียนนั้นยังไม่ตาย ดังนั้นถ้าฉื่อหยาน ตายด้วยมือของเจ้า เจ้าคิดว่ามีกี่คนกันที่ช่วยเจ้าได้ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นนักรบระดับพระเจ้ารึไง " สีหน้าขององค์รักษ์คนนั้นก็เปลี่ยนไปในขณะที่เขาพยักหน้าอย่างเชื่อฟังและ ไม่กล้าพูดอะไรอีก " อย่าได้คิดจะฆ่าฉื่อหยาน . อย่าได้สร้างปัญหาให้ตระกูลฉาวเด็ดขาด เข้าใจมั้ย ? " ฉาวจื่อหลานสูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชา สามองค์รักษ์รีบพยักหน้าอย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงความหวาดกลัว . . . ในห้องหินลับ ฉื่อหยาน นั่งขัดสมาธอยู่บนพื้นด้วยสีหน้ามืดมน เขาขมวดคิ้วขณะมองที่แขนขวาของเขา และคิดอย่างเสียใจ เขาวางแขนของเขาบนพื้นหิน มองไปที่แขนที่หยาบกร้านของเขา แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดที่เปลี่ยนไป หลังจากนั้น เมื่อเขาหลับตาลง ประกายแสงสีม่วงแปลกๆก็โผล่ออกมาจากดวงตาของเขา หลังจากรวบรวมสมาธิ เขาตระหนักได้ถึงแสงสีม่วงที่ซ่อนอยู่ในแขนขวาของเขา เขากำลังคิดเกี่บวกับสถานการณ์ปัจจุบันของแขนขวาที่แข็งกระด้างเหมือนกับเหล็กและหินที่ถูกเหลาจากมีด " จิตวิญญานต่อสู้กลายพันธ์ " ฉื่อหยานขมวดคิ้วพึมพำกับตัวเอง " มันเป็นเพราะ จิตวิญญานต่อสู้กลายพันธ์ แต่ ทำไมถึงเกิดการกลายพันธ์กัน ทำไมมันถึงได้ทำลายพลังปราณลึกลับทั้งหมดของข้า" เขานั่งอยู่ในห้องหินและเฝ้าดูร่างกายที่เปลี่ยนไปของเขาครึ่งวัน พร้อมกับตั้งคำถามมากมาย เค้าแน่ใจแล้วว่า การเปลี่ยนแปลงของร่างกายที่เกิดขึ้น เกิดมาจากการกลายพันธ์ของจิตวิญญานต่อสู้ เขารู้ว่าระดับขั้นของจิตวิญญานกายาแข็งนั้นมีด้วยกันสี่ขั้น แต่ละขั้นจะมีสีที่แตกต่างกันออกไป ในขั้นแรก ผิวของเขาเป็นสีขาวเทา และจากนั้น มันก็จะกลายเป็น สีน้ำตาลอ่อนในขั้นที่สอง และสีเขียวเหลืองในขั้นที่สาม และกลายเป็นสีม่วงในขั้นสุดท้าย นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าขั้นต่าง ๆ จะมีสีที่แตกต่างกัน ความแข็งแกร่งในแต่ละขั้นก็ต่างกันด้วย จากที่เขารู้ เมื่อระดับการบ่มเพาะบรรลุเข้าระดับนภาจิตวิญญายกายาแข็งก็จะเข้าสู่ขั้นที่สี่และผิวก็จะกลายเป็นสีม่วง แน่นอน กระบวนการเหล่านั้นเกิดขึ้นกับนักรบธรรมดาเท่านั้น เนื่องจากร่างกายของ ฉื่อหยาน ได้รับการสนับสนุนจากพลังของจิตวิญญานลึกลับ ทำให้จิตวิญญานกายาแข็งของเขาสามารถเข้าสู้ขั้นสี่ได้โดยไม่ต้องมีระดับการบ่มเพาะตามเงือนไข ปัจจุบัน จิตวิญญานกายาแข็งยังอยู่ในขั้นที่สาม ถ้าเขาเรียกใช้จิตวิญญานกายาแข็ง ผิวส่วนใหญ่ของเขาก็จะเปลี่ยนเป็นสีเขียวเหลือง อย่างไรก็ตาม สีมือขวาของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง ซึ่งมันยังคงเป็นสีผิวปกติอยู่ อย่างไรก็ตาม เมื่อดูใกล้ๆ อาจจะเห็นได้ถึงแสงสีม่วงลางๆเคลื่อนไหวอยู๋ มันโผล่ออกมาจากแขนข้างขวาของเขา จากปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น เขาเดาว่าจิตวิญญานกายาแข็งของเขากำลังเข้าสู่ขั้นที่สี่ ตอนนี้ ฉื่อเจียน หัวหน้าตระกูลฉื่อมีระดับการบ่มเพาะที่ระดับรู้แจ้ง ดังนั้น จิตวิญญานกายาแข็งของเขาจึงอยู่ในขั้นที่สาม จนถึงตอนนี้ ไม่มีใครในตระกูลฉื่อเลยที่บรรลุเข้าสู่ระดับนภา ดังนั้นไม่มีใครมีจิตวิญญานกายาแข็งในขั้นที่สี่แน่นอน ไม่มีอะไรพูดถึงหรืออธิบายเกี่ยวกับจิตวิญญานกายาแข็งในขั้นที่สี่เลยจากความทรงจำของฉื่อหยาน นั่นทำให้เขาไม่แน่ใจว่าปัจจุบันการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับร่างกายเขานั้นปกติหรือไม่ หรือมันเป็นเพียงขั้นตอนในการบรรลุขั้นที่สี่ของจิตวิยญานกายาแข็ง ทั้งร่างกายของเขามีผิวก็ถูกปกคลุมด้วยชั้นของแสงสีเขียวเหลือง มันเหมืิอนกับหินที่ไม่มีวันแตก . ขณะเดียวกัน แขนข้างขวาของเขายังคงสีเดิม แต่มันหนักเป็นอย่างมาก มันยากสำหรับเขามากที่จะเคลื่อนไหวแขนข้างขวา และ ดังนั้น ถ้าเขาต้องต่อสู้ ในการต่อสู้แล้ว แขนนี้จะเป็นปัญหาสำหรับเขา มันจะทำให้เขาเคลื่อนไหวได้อย่างยากลำบาก เหตุผลก็เพราะน้ำหนักของมัน น้ำหนักที่แตกต่างกันระหว่างแขนซ้ายและแขนขวา นั้นมีมากกว่าร้อยเท่า ข้างหนึ่งเบาเหมือนขนนก ในขณะที่อีกข้างหนึ่งหนักเหมือนภูเขา มันทำให้ร่างกายของเขาไม่สมดุลเป็นอย่างมาก " ให้ตายเถอะ ! " ฉื่อหยานใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขายกแขนข้างขวาของเขาให้สูงที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ โดยไร้ความช่วยเหลือจากพลังปราณลึกลับ มันหนักเป็นอย่างมาก แต่เขาก็สามารถยกขึ้นเหนือหัวปัดเหงือบนหน้าผากได้ และ หลังของเขาก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ มันเหมือนกับว่าเขากำลังยกภูเขาลูกใหญ่อยู่ ฉื่อหยาน เข้าใจเหตุผลที่เขาสามารถยกแขนขึ้นเหนือศีรษะของเขาได้ นั่นก็เพราะร่างกายของได้ผ่านการฝึกฝนมามาก ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแรงเป็นอย่างมากและแข็งแรงมากกว่านักรบคนอื่นๆ ไม่งั้นก็คงไม่มีทางยกมันขึ้นได้แน่นอน " ให้ตายเถอะ ! " เขาได้ก่นด่าออกมา พร้อมกับลดแขนข้างขวาของเขากลง หมัดของเขาเป็นเหมือนกับภูเขาใหญ่ที่หล่นลงบนหิน แขนและหมัดของเขาล่วงลงอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยแสงสีม่วงอ่อนที่ดูน่ากลัว " บูม " หินแข็งสีเขียวตอนนี้ก็กลายเป็นเต้าหู้ที่ถูกบดละเอียดอย่างสมบูรณ์ เขาไม่รู้สึกอะไรเลยทั้งๆที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น แขนข้างขวาของเขาเป็นเหมือนกับสว่านที่เจาะผ่านหินสีเขียว ในเวลาเดียวกัน พลังแปลกประหลาดก็กระจายไปทั่วและทำให้ร่างกายของเขาสั่น แรงสั่นนี้มันคุ้นยิ่งนัก สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปหลังจากที่เขาจำมันได้ ฉื่อหยาน ด้วยแรงสั่นสะเทือนนี้ เขารู้สึกว่าแขนข้างขวาของเขาดูเหมือนจะระเบิดออกมา พลังที่บ้าคลั่งและน่ากลัวจากร่างกายของเขาก็แพร่กระจายไปทั่วแขนของเขา ทำให้เขาไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ " บูม บูม " เสียงระเบิดฉับพลันก็ดังก้องจากพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของฉื่อหยาน , ทำให้รู้สึกกลัว ฉื่อหยาก็ตกใจขณะที่เขางุนงง ดวงตาจ้องมองไปที่เท้าของเขา เขาเห็นพื้นดินกระเพื่อมเหมือนคลื่นในทะเล ในเสียงระเบิด พื้นหืนสีเขียวใต้ฝ่าเท้าของเขาก็กำลังเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุด ราวกับว่ามันกำลังจะพังทลายจากแผ่นดินไหวขนากใหญ่ที่มีขนาด 7-8 ริกเตอร์ หินสีเขียวแตกกระจายและกลายเป็นเศษหินกระจายไปทั่ว แขนขวาของเขาวงกลมแสงสีม่วงพุ่งออกมาหลายวงและทำลายพื้นหินสีเขียวไปตลอดทางที่มันผ่านและทำลายทุกอย่างทั้ขว้างทางพวกมัน " บูม บูม บูม " ใบหน้าของ ฉื่อหยาน ก็เปลี่ยนแปลงไปเมื่อได้ยินเสียงก้องกังวาน . เขาต้องการที่จะดึงแขนกลับมา แต่ก็รู้สึกว่าหนักเป็นอย่างมากจนไม่สามารถทำได้ แม้แต่ร่างกายของเขาก็ถูกมันดึงไป " วุช " เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดออกจากกัน , เศษผ้าไม่ได้ตกลงบนพื้น แต่ถูกดึงดูดไปที่แขน เสียงระเบิดยังคงดังขึ้นมาในขณะที่ห้องดูราวกับว่ามันกำลังถูกทำลายด้วยแรงแผ่นดินไหว ห้องหินก็ค่อยๆถล่มลง เศษหินกระจายไปทั่ว หลังจากที่ฉื่อหยาน ถูกล้อมในพื้นที่ ๓๐ ตารางเมตร ด้วยเศษหินที่แตกกระจาย สีหน้าของเขาก็แปลกไป เขามองไปที่ สุสาน ขนาดใหญ่ แล้วแขนขวาก็ส่องแสงแปลกประหลาดออกมา พร้อมกับดวงตาของเขาที่มีประกายแสงสาดส่อง " นายท่าน " กลุ่มของอีเทียนโหมวทั้งสามคนก็ปรากฏที่ข้างเขาเหมือนกับผี จ้องมองไปที่ ' สุสาน ' ด้วยสีหน้าซับซ้อน " นี่ . . . . . . . " เซี่ยเสินชวน และ เซี่ยซินหยาน ก็มาถึง พวกเขามองไปยังห้องที่ถูกทำลายด้วยท่าทางและใบหน้าที่แปลกใจ " เจ้าเป็นคนทำรึ ? " เซี่ยเสินชวน ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะส่งสายตาไปที่อีเทียนโหมว อีเทียนโหมว ส่ายหน้า " แล้วใครเป็นคนทำ ? " เซี่ยเสินชวน ยกศีรษะของเขาขยับมอง หยาเมิงและคาป้า และถามอีกว่า " เจ้าสองคนรึ ? " หยาเมิงและคาป้าที่กำลังงุนงงก็ส่ายหน้า ดังนั้น ทุกคนก็หันหัวของพวกเขาไปรอบ ๆมองด้วยสายตาแปลกๆ และมองฉื่อหยาน , ด้วยความตกตะลึง และใบหน้าของพวกเขาก็แสดงออกอย่างไม่อยากเชื่อ " ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน " ภายใต้สายตาที่จ้องมาของคนอื่นๆ ฉื่อหยาน ก็ส่ายหัว มองแขนขวาของเขาและพึมพำ " จิตวิญญาณต่อสู้กลายพันธุ์ ไม่เพียงแต่ทำลายพลังปราณลึกลับของข้า แต่มันยังทำให้ข้ากลายเป็นเช่นนี้อีก "
- 325 - บทที่ 325 ความมั่นใจกลับคืนมา
- 326 - บทที่ 326 มุ่งไปยังยอดเขา
- 327 - บทที่ 327 ระหว่างความเป็นความตาย
- 328 - บทที่ 328 ข่มขู่ซึ่งๆหน้า
- 329 - บทที่ 329 ไม่คำนึงถึงผลกระทบ
- 330 - บทที่ 330 เมฆอสูรกลืนกินท้องฟ้า
- 331 - บทที่ 331 ใช้เครื่องผ่าวัวเพื่อแร่ไก่
- 332 - บทที่ 332 ชิหยาน
- 333 - บทที่ 333 พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง
- 334 - บทที่ 334 พรัดพรากชีวิต แยกจากความตาย
- 335 - บทที่ 335 ความบ้าคลั่ง
- 336 - บทที่ 336 หลีกเลี่ยงความตาย
- 337 - บทที่ 337 กอดอกและดูเฉยๆ
- 338 - บทที่ 338 หลอมรวมอย่างสมบูรณ์
- 339 - บทที่ 339 ดาบแยกมิติ
- 340 - บทที่ 340 จักพรรดิในอนาคต
- 341 - บทที่ 341 ทรนง
- 342 - บทที่ 342 สุริยัน จันทรา ดวงดาว ทั้งหมดปรากฏตัวพร้อมกัน
- 343 - บทที่ 343 ปาฏิหาริย์
- 344 - บทที่ 344 รวบรวมพลังดวงดาว
- 345 - บทที่ 345 เปิดผนึกมรดกสืบทอด
- 346 - บทที่ 346 ปีกดารา
- 347 - บทที่ 347 ล่าสังหาร
- 348 - บทที่ 348 การกลายพันธ์อีกครั้ง
- 349 - บทที่ 349 จิตใจที่เปลี่ยนแปลง
- 350 - บทที่ 350 ทางของข้า
- 351 - บทที่ 351 เสี่ยงอันตรายเพื่อความแข็งแกร่ง
- 352 - บทที่ 352 เคล็ดลับทำร้ายหญิงชั่ว
- 353 - บทที่ 353 การซุ่มโจมตีที่ยากลำบาก
- 354 - บทที่ 354 บ้าคลั่ง
- 355 - บทที่ 355 ข้าจะปล่อยเจ้าเป็นอิสระ
- 356 - บทที่ 356 มองไปข้างหน้าเพิ่อความก้าวหน้า
- 357 - บทที่ 357 ชั่วร้ายยิ่งกว่า
- 358 - บทที่ 358 ความสุขและความเสียใจที่เกิดขึ้นพร้อมกัน
- 359 - บทที่ 359 บอกนางว่าข้ายังมีชีวิตอยู่
- 360 - บทที่ 360 กลุ่มดาวจระเข้ใหญ่
- 361 - บทที่ 361 นักรบระดับสูง
- 362 - บทที่ 362 ดินแดนประหลาด
- 363 - บทที่ 363 ผู้ชายสาม และ ผู้หญิงสอง
- 364 - บทที่ 364 คุณธรรมและความชั่วร้าย
- 365 - บทที่ 365 สัตว์อสูร ,กับดักอันตราย และ มนุษย์
- 366 - บทที่ 366 ผู้เบิกทาง
- 367 - บทที่ 367 สมบัติลับวิญญานพระเจ้า
- 368 - บทที่ 368 ซ่อนความสามารถที่แท้จริง
- 369 - บทที่ 369 ทะเลสาบ
- 370 - บทที่ 370 ความงามใต้ทะเลสาบ
- 371 - บทที่ 371 ระเบิดการโจมตี
- 372 - บทที่ 372 ครอบครองหญิงงาม
- 373 - บทที่ 373 บทลงโทษ
- 374 - บทที่ 374 มาขึ้นฝั่ง
- 375 - บทที่ 375 นักล่า
- 376 - บทที่ 376 เส้นไหมสีทองนับไม่ถ้วน
- 377 - บทที่ 377 ติดปีกให้กับเสือ
- 378 - บทที่ 378 การเก็บเกี่ยว
- 379 - บทที่ 379 สายลมกระจ่างดาว
- 380 - บทที่ 380 พลิกสถานการณ์
- 381 - บทที่ 381 เข้าใจถ่องแท้
- 382 - บทที่ 382 ข้าจะเป็นคนออกคำสั่งนับจากนี้
- 383 - บทที่ 383 ความคิด
- 384 - บทที่ 384 ความเข้าใจใหม่
- 385 - บทที่ 385 มาถึง
- 386 - บทที่ 386 จักรวาล อารยธรรมโบราณ และ สมบัติลับ
- 387 - บทที่ 387 เจ็ดกลุ่มโบราณ
- 388 - บทที่ 388 เสียงคำรามของสัตว์อสูร
- 389 - บทที่ 389 ข้ารู้จักพวกเขา
- 390 - บทที่ 390 กล้าหาญ
- 391 - บทที่ 391 สังหารอย่างโหดเหี้ยม
- 392 - บทที่ 392 มอบพื้นที่ตรงนั้นมาให้ข้า !
- 393 - บทที่ 393 พ่ายแพ้
- 394 - บทที่ 394 เข้าใจการต่อสู้
- 395 - บทที่ 395 เหตุการณ์ที่ทำให้อ้าปากค้างและลืมหายใจ.
- 396 - บทที่ 396 ภูเขาและแม่น้ำที่ถูกตราประทับ
- 397 - บทที่ 397 เลวทราม
- 398 - บทที่ 398 ลูกศรดาวเหนือ
- 399 - บทที่ 399 ยื่นมือช่วย
- 400 - บทที่ 400 นอกเหนือการควบคุม
- 401 - บทที่ 401 บ้าคลั่ง
- 402 - บทที่ 402 ผิดพลาด
- 403 - บทที่ 403 จิตวิญญานเพชร
- 404 - บทที่ 404 ซัดจนร่างเบี้ยว
- 405 - บทที่ 405 ระดับนภา
- 406 - บทที่ 406 ประตูลึกลับ
- 407 - บทที่ 407 เคล็ดสำเร็จวิชาหลอม
- 408 - บทที่ 408 กลับคืนร่างเดิม
- 409 - บทที่ 409 เปลวไฟนภาเก้าประเภท
- 410 - บทที่ 410 ความวุ่นวายใต้พิภพ
- 411 - บทที่ 411 ตัวเลือกที่เห็นใจ
- 412 - บทที่ 412 ภูติกลืนกินจิตวิญญาน
- 413 - บทที่ 413 หัวใจที่ขุ่นเคือง
- 414 - บทที่ 414 ตบหน้า
- 415 - บทที่ 415 จำนน
- 416 - บทที่ 416 รังไหม
- 417 - บทที่ 417 การเปลี่ยนแปลงที่น่าสะพรึงกลัวของบึง
- 418 - บทที่ 418 แมลงอสูรกินซากศพ
- 419 - บทที่ 419 วารีแรกเริ่มชีวิต
- 420 - บทที่ 420 เอามันมา !
- 421 - บทที่ 421 ท่วมท้นจิตใจ
- 422 - บทที่ 422 ราชาแมลงอสูร
- 423 - บทที่ 423 ฆ่าพวกมันให้หมด !
- 424 - บทที่ 424 คำมั่นสัญญา
- 425 - บทที่ 425 ข้อแลกเปลี่ยน
- 426 - บทที่ 426 ผลกระทบที่น่าสะพรึงของโลหิตอมตะ
- 427 - บทที่ 427 อำลา
- 428 - บทที่ 428 เดินทางกลับ
- 429 - บทที่ 429 เผ่าทมิฬ เมฆดำปกคลุมเต็มท้องฟ้า แสงแดดไม่สามารถทะลุส่องลงบนเกาะเมฆาวายุได้ เกาะที่อบอุ่นกลายเป็นเศร้าหมอง และหนาวเย็นขึ้นมาทันที เมฆดำค่อยๆลงมาเหนือป่าบนเกาะ ลม เมฆ และกลิ่นอายที่มืดมนปกคลุมไปทั่วทุกที่ ฉื่อหยานขมวดคิ้วขณะมองไปที่กลุ่มเมฆดำบนท้องฟ้า หัวใจของเขก็าปั่นป่วน เขาแอบปกปิดร่องรอยของตัวเองและลมหายใจ ตาที่สามในวิญญานหลักของเขาที่อยู่ในห้วงจิตสำนึกของเขาก็เปิดออก ปลดปล่อยพลังวิญญาณเพื่อป้องกันการตรวจพบจากจิตสำนึกวิญญานหรือพลังวิญญานที่เข้ามาใกล้กับเขา ซ่อนอยู่ในต้นไม้โบราณเงียบๆ เขามองผ่านช่องว่างเล็ก ๆ หลังจากนั้นไม่นาน ร่างสามร่างก็ปรากฏโผล่จากเมฆดำ หนึ่งในนั้นคือชายชราผมสีเทา คนที่สองเป็นชายหนุ่มที่โดดเด่นก็ปรากฏ แต่จิตใจภายในดูชั่วร้าย สุดท้ายคือ อีชู่ปีจากเผ่าเสียงอสูร พวกเขาทั้งสามคนออกมาจากเมฆสีดำและยืนอยู่ในป่าด้วยสีหน้าสงบ ในขณะที่พูดกันด้วยเสียงเบาๆ มองพวกเขาจากที่ไกลๆ ฉื่อหยานก็รู้สึกว่าร่างของผู้ชายสองคนนั้นมีอากาศหนาวเย็นไหลออกมา พร้อมกับพลังวิญญานที่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ . มันชัดเจนว่าพวกเขาเชี่ยวชาญการใช้พลังวิญญาน เผ่าทมิฬ ! อย่างรวดเร็ว เขาก็สามารถยืนยันตัวตนของผู้ชาย 2 คน ได้ในความมืดมน ร่างกายของพวกเขาแตกต่างจากมนุษย์และเผ่าอสูร สภาพทางร่างกายพวกเขาส่วนมากเต็มไปด้วยพลังหยินที่หนาวเย็น พวกเขาไม่ชื่นชอบการฝึกฝนทางร่างกาย พวกเขากลับใช้เวลาทั้งชีวิตฝึกบ่มเพาะทางวิญญาแนทน เผ่าทมิฬนั้นมีร่างกายอ่อนแอ แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะดูอ่อนแอ พลังวิญญานของพวกเขากลับแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก สัมพัสวิญญาณของชายสองคนนั้นเป็นเหมือนกับอีชูปี เห็นได้ชัดว่าเขากำลังทำบางอย่าง หนุ่มหล่อพูดบางอย่างกับอีชูปี ซึ่งดูเหมือนเขาพยายามจะทำให้นางร่าเริงขึ้น อย่างไรก็ตาม อีชูปีกลับมีใบหน้าเฉยเมย ในขณะที่นางตอบสนองกับเขาพอเป็นพิธี . ชายชราที่ดูเหมือนจะระมัดระวังก็ปกป้องชายหนุ่ม เขาปลดปล่อยจิตสำนึกวิญญานของเขาเพื่อตรวจสอบและป้องกันคนไม่ให้คนแปลกหน้ามาใกล้ๆ " ชูปีเม่ย ถ้าเราเจอหยกหยินคริสตัลคราวนี้ พ่อของข้าจะกลั่นเม็ดยาหยินทมิฬให้ มันสามารถช่วยขยายห้วงจิตสำนึกของเจ้าได้เป็นสองเท่าและเจ้าก็จะเข้าสู่นภาที่สองระดับนภา วิญญาณของเจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นอีกหนึ่งขั้น . . . " ชายหนุ่มยิ้มและพูดด้วยใบหน้าที่ปรารถนา” การกลั่นเม็ดยาหยินทมิฬนั้นยากเป็นอย่างมาก ด้วยเม็ดยานี่ข้าหวังว่าจะได้รับการโปรดปรานจากพ่อของเจ้า เผ่าเสียงอสูรเป็นสาขาหลักของเผ่าทมิฬ หลังจากบุกเข้ามายังทะเลและแบ่งปันทรัพยากรแที่หายากจากทะเลเคียร่า เผ่าทมิฬกำลังเห็นได้ชัเลยว่าแข็งแกร่งยิ่งขึ้น พ่อของเจ้าเป็นผู้นำรุ่นที่สามของเผ่าอสูร และนี่เขาจะต้องได้รับผลประโยชน์มากมายในอนาคตแน่นอน " อีชูปี มองเขา แต่ไม่ได้พูดอะไร " อีชูปีเม่ย เจ้าบอกว่าข้าอ่อนแอไปใช่หรือไม่ ? นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเจ้าถึงไม่เห็นด้วยกับงานแต่งของเรา ? "ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงอย่างช่วยไม่ได้ " ข้าไม่คู่ควรกับเจ้ารึ ? เจ้าก็รู้ว่าข้าทำทุกอย่างเพื่อเจ้ามาตลอดหนึ่งปี สิ่งที่ข้าทำมันยังไม่ดีพอสำหรับเจ้าอีกรึ ? " มันไม่ใช่ว่าเจ้าไม่ดีพอ มันเพียงแค่ว่าข้าไม่ได้ชอบเจ้าเท่านั้นเอง " อีชูปีก็พูด " ข้าจำได้ว่าก่อนที่เจ้าจะเจอข้า เจ้ามีความสัมพันธ์มากมายกับผู้หญิงงาม เจ้าไม่เคยขาดผู้หญิง แล้วทำไมเจ้าถึงมาสนใจข้ากัน ? " เจ้าแตกต่างจากหญิงสาวนางอื่น . . . " ชายหนุ่มยกมือและพูด " ก่อนที่จะเจอเจ้า ผู้หญิงอื่นเป็นแค่การละเล่น ไม่มีอะไรมากกว่านั้น แต่หลังจากเจอเจ้า ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เพราะเจ้า ข้าถึงได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับผู้หญิงเหล่านั้นเพื่อให้เจ้าสนใจข้า มันไม่เพียงพอสำหรับเจ้าอีกรึ ? " อีชูปียังคงสั่นศีรษะของนางด้วยสีหน้าเย็ฯชา ชายหนุ่มที่จะยังคงพูดด้วยสีหน้าที่เที่ยงตรงและน้ำเสียงที่จริงใจ ดูเหมือนว่าเขากำลังเปิดเผยความรู้สึกในหัวใจกับนาง ภายในป่า ฉื่อหยานกระแอมเสียงเย็นชามองพวกเขาและเยาะเย้ยจากในจิตใจของเขา หลังจากผ่านมาหนึ่งปี คนจากเผ่าเสียงอสูรได้สนิทสนมกับเผ่าทมิฬ เห็นได้ชัดว่าเมื่อเผ่าพันธุ์ของพวกเขารวมกัน พวกเขาก็สนิทกันมากยิ่งขึ้น ความจริงที่ว่าชายหนุ่มได้ตามตื้ออีชูปี น่าจะเป็นเพราะตำแหน่งและสถานะของอี้เทียนโหม่ว เขาต้องการที่จะแสวงหาพันธะการแต่งงานกับอีชูปีเพื่อผูกตัวเองกับเผ่าเสียงอสูร หลีกเลี่ยงความเป็นไปได้ที่อีเทียนโหม่วจะมีเจตนาชั่วร้าย มองอีชูปีที่เดินเรียบไปตามป่าด้วยลักษณะที่สง่างาม ฉื่อหยานดวงตาก็ค่อยๆสงบลง เขาจำได้ว่าตอนที่เขาเจออีชูปีครั้งแรก ในดินที่ถูกทอดทิ้ง หญิงสาวคนนี้ใช้ประโยชน์จาพลังวิญญานที่แข็งแกร่งของนางควบคุมวิญญานของเขาโดยตรง นางควบคุมและพาเขาไปยังเมือของเผ่าเสียงอสูร . เขาและผู้หญิงคนนี้ยังล่าสัตว์อสูรเสียงในหุบเขาด้วยกัน ดังนั้นบางทีพวกเขามีชะตาร่วมกันก็ได้ในเวลานั้น แต่เวลานั้นได้ผ่านมานานแล้ว เผ่าเสียงอสูรออกมาจากหุบเหวสนามรบ และทำการติดต่อกับเผ่าทมิฬ นี้คือสิ่งที่อยู่นอกเหนือความคาดหวังของเขา คำสาบานของผู้นำทั้งสามนั้นยังคงดังอยู่ในหูของเขา แต่ตอนนี้พวกเขากลับให้เข้าร่วมมือกับเผ่าทมิฬ แม้ว่าเขาจะไม่เคยคิดว่าอีเทียนโหมวและผู้นำอีกสองจะเคารำเขาอย่างซื่อสัตว์ แต่เขาก็รู้สึกไม่สบายใจเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น เขารู้ว่ากลุ่มของอีเทียนโหมวนั้นจำเป็นต้องทำ . เผ่าอสูรและเผ่าทมิฬนั้นโหดร้ายเกินไป และเหล่านักรบในทะเลไม่มีสิ้นสุดเองก็ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับพวกเขา อีกทั้งพวกเขาต้องตัดสินใจเพื่อเผ่าของตน จึงได้ตกลงเป็นมิตรกับเผ่าอสูรและเผ่าทมิฬ แม้ว่า อีเทียนโหมว และตี่ฮานจะมีระดับการบ่มเพาะที่ยอดเยี่ยม แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับราชาอสูรและราชาทมิฬ สถานการณ์ของพวกเขาเองก็เลวร้ายไม่แพ้กับคนอื่น พวกเขาต้องก้มหัวเพื่อเผ่าพันธ์ของตัวเองในอนาคต พวกเขาต้องยอม และสุดท้ายก็ติดตามเผ่าอสูรและเผ่าทมิฬ ฉื่อหยาน ไม่แปลกใจ ถ้าเขามีอำนาจพอที่จะจัดการราชาอสูรและปกป้องเพื่อเผ่าเสียงอสูรและเผ่าปีกได้ บางที กลุ่มของตี่ฉานคงจะไม่หักหลังเขาและอาจจะยังคงติดตามเขาในฐานะนายท่าน แต่น่าเสียดายที่แม้ว่าเขามีความก้าวหน้าในการบ่มเพาะรวดเร็วมากก็ตาม เขาก็ไม่สามารถจะเทียบกับราชาอสูรที่ฝึกบ่มเพาะมาเป้นเวลานับร้อยปีได้ ตอนนั้นต่อให้เขาใช้พลังของจิตวิญญานพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ เปลวเหมันเยือกแข็ง และแกนเพลิง และหลอมรวมพลังของทั้งสามเข้าด้วยกัน เขาก็สามารถรับมือได้เพียงแค่หนึ่งในปรมจารย์อสูรเท่านั้น แทบจะไม่สามารถเทียบได้กับราชาอสูรเลย แม้แต่ตอนนี้ ถ้าเขาต้องสู้กับโปวชุนและชิหยาน เขาจะต้องพ่ายแพ้แน่นอน และเป็นไปได้ยากที่เขาจะหนีรอด ก่อนหน้านี้ ชิหยานได้ยืมร่างของเสี่ยวฮานยี่ แต่เพียงแค่นีพลังของเขากํ็สามารถสั่นสะเทือนโลกได้ ตอนนั้น เขาได้อาศัยเยว่จางเฟิงในการช่วยหลบหนี เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยและต้องสูญเสียหลายสิ่งมากมายไป ตอนนี้ เขาได้เข้าสู่ระดับนภาและสิ่งมีชีวิตทั้งสามเองก็ได้แข็งแกร่งขึ้น ถ้าพวกมีนสามารถผสานเข้าด้วยกัน เขาเองก้ยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถสู้กับชิหยานได้หรือไม่ เขาไม่มั่นใจเลย ชายชราที่ตามชายหนุ่มสมควรเป็นนักรบขจากเผ่าทมิฬ ความผันผวนของจิตสำนึกวิญญานของเขาเป็นเหมือนกับลมพายุที่รุนแรง ใบไม้ในป่าหนาแน่นทั้งหมดส่ายขึ้นเมื่อถูกจิตสำนึกวิญญานนี่ลอยผ่าน วิญญานที่รุนแรงนี้เป็นเหมือนกับคมมีดถูกเหวี่ยงออกไป คนที่ปลดปล่อยมันออกมาจะต้องอยู่ในระดับพระเจ้า เผ่าทมิฬมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับวิญญานลึกซึ้งเป็นอย่างมาก ฉื่อหยานทันทีก็กลั้นหายใจและซ่อนจิตสำนึกของเขาโดยไใช้พลัง เขามองทั้งสามคนจากเผ่าทมิฬที่อยู่ห่างออกไปร้อยเมตรด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ดูเหมือนอีชูปี และอีกสองคนมาที่นี่เพื่อค้นหาทรัพยากรบ่มเพาะบางอย่าง หลังจากเดินรอบเกาะเมฆาวายุสักพัก พวกเขาก็เบื่อ และกลับไปยังเมฆสีดำอีกครั้ง เค้าไม่รู้ว่าพวกเขาสามคนเก็บเกี่ยวสิ่งใดได้บ้าง ที่จริงแล้ว เขาไม่สนใจเรื่องนั้น หลังจากอยู่บนเกาะเมฆาวายุสักพัก เขาก็ลังเลเล็กน้อย แล้วก็ไปบินไปยังทะเลทมิฬ เกาะเมฆหมึกดำ. บนเกาะเล็กๆนี้ มีหินสีดําสนิทมากมายในทะเลทมิฬ เกาะนี้ได้รับการคุ้มกันอย่างหนาแน่น นักรบที่มีระดับแตกต่างกันออกไปเดินทางมาทัี่นี่ รูปแบบแปลกๆที่ขึ้นทั่วเกาะมากมายนั้นถูกสร้างขึ้นมาเพื่อป้องกันการรุกรานของเหล่าเผ่าอสูรและเผ่าทมิฬ แม้กระทั่งก่อนที่จะเข้ามาใกล้ ฉื่อหยานก็ยังเห็นเงาคนมากมายอยู่บนเกาะ เกาะนี้เป็นเกาะของดินแดนทะเลสาบเทวาศักดิ์สิทธิ์และนักรบส่วนใหญ่บนเกาะก็เป็นคนของดินแดนทะเลสาบเทวาศักดิ์สิทธิ์ เกาะนี้อยู่ห่างจากเกาะเมฆาวายุมากกว่าพันลี้ เผ่าอสูรและเผ่าทมิฬมาที่นี่ไม่บ่อยนัก เมื่อฉื่อหยานมาถึงรอบนอกของเกาะ นักรบระดับหายนะก็เดินเข้ามาหาเขาและถามถึงตัวตนของเขา เมื่อเขาตระหนักว่า ฉื่อหยาน เป็นนักรบมนุษย์ เขาก็ไม่หยุดฉื่อหยานและดำเนินการขั้นตอนปกติ หลังจากฉื่อหยานตอบไปว่า เขาเป็นนักรบพเนจร เขาก็ได้รับอณุญาตให้เข้าไปในเกาะทันที หลังจากลงบนเกาะ ฉื่อหยานก็หินจิตวิญญานขนาดกลางออกมาเพื่อใช้ในการแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์บนเกาะ เกาะเมฆหมึกดำเป็นของดินแดนทะเลสาบเทวาศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีพลเรือนอยู่บนเกาะเท่าใดนัก มีเพียงนักรบที่มีระดับการบ่มเพาะต้ำประมาณร้อยคนประจำการอยู่เท่านั้น . หน้าที่ของพวกเขาคือการสังเกตุทะเลที่อยู่ใกล้ๆอย่างสม่ำเสมอและเก็บเกี่ยวข้อมูลเกี่ยวกับพื้นที่ที่เผ่าอสูรและเผ่าทมิฬอยู่ . เกาะเมฆหมึกดำอยู่ภายใต้การปกครองของนักรบนภาที่สองระดับรู้แจ้งจากดินแดนทะเลสาบเทวาศักดิ์สิทธิ์ ในศูนย์กลางของเกาะ มีเส้นทางมากมายที่เชื่อมต่อโดยตรงไปยังกองบัญชาการของดินแดนทะเลสาบเทวาศักดิ์สิทธิ์ เมื่อนักรบบนเกาะพบเจอเผ่าทมิฬหรือเผ่าอสูร พวกเขาจะไปยังเส้นทางที่เชื่อมต่อไปยังเกาะหลักทันที หลังจากกลับไป พวกเขาก็จะกลับมาเกาะอีกครั้งและสอดแนมทะเลใกล้เคียงอย่างต่อเนื่อง ,เพื้อเก็บรวบรวมข้อมูลให้ดินแดนทะเลสาปเทวาศักดิ์สิทธิ์ " ฮ่าๆ หญิงพรมจาศักดิ์สิทธิ์ของเราจะมาเยือนเกาะนี้ เจ้าเคยเห็นหญิงพรมจาศักดิ์สิทธิ์หรือไม่” คนที่ฉื่อหยานให้หินวิญญาณก็ยิ้มบางๆ " ถึงแม้ว่าหญิงพรมจาศักดิ์สิทธิ์ของเราจะดูหน้าตาธรรมดา แต่จริงๆแล้วนางนั้นงดงามเป็นอย่างมาก ยังไงก็ตาม นางมักจะสวมหน้ากาก จึงไม่มีใครได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของนาง ร่างกายของหญิงพรมจาศักดิ์สิทธิ์เราก็งดงาม และพูดได้เลยว่ายอดเยี่ยม ถ้าเจ้าให้หินจิตวิญญานแก่ข้าอีกสักก้อน ข้าจะให้เจ้ามาอยู่ใกล้กับศูนย์กลางของเกาะที่ๆหญิงพรมจาศักดิ์สิทธิ์ของเราใช้ชีวิตอยู่ บางทีเจ้าอาจจะโชคดีได้พบนาง " ฉื่อหยานยิ้มและส่ายหัวของเขา " . ลืมเรื่องนั้นเสีย ถ้ามันไม่ใช่ว่าจะนางรูปลักษณ์ที่แท้จริง , มันจะดีกว่าถ้าไม่เจอนางเลย "
- 430 - บทที่ 430 ฉีกหน้ากาก
- 431 - บทที่ 431 อิทธิพลของฉื่อหยาน
- 432 - บทที่ 432 ก้นทะเล
- 433 - บทที่ 433 เผ่าเงือก
- 434 - บทที่ 434 ข้าชอบผู้หญิงที่ยิ้มให้ข้า
- 435 - บทที่ 435 การเปลี่ยนแปลงของมนุษย์
- 436 - บทที่ 436 ผู้เปลี่ยนแปลงสถานการณ์ ? ฉื่อหยานหนะรึ ?
- 437 - บทที่ 437 เมื่อช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดมาถึง
- 438 - บทที่ 438 ทุกกองกำลังร่วมมือกัน
- 439 - บทที่ 439 ยอดสุรากระตุ้นจิตสังหาร
- 440 - บทที่ 440 เข้าสู่สงคราม !
- 441 - บทที่ 441 นองเลือด
- 442 - บทที่ 442 โชคร้ายนัก
- 443 - บทที่ 443 โชคดีนักที่มีเจ้าอยู่ที่นี่
- 444 - บทที่ 444 ครอบคลุม
- 445 - บทที่ 445 ความสนใจ
- 446 - บทที่ 446 ขมวดคิ้ว
- 447 - บทที่ 447 ต้องเปลี่ยน !
- 448 - บทที่ 448 บังคับให้ยอมแพ้ !
- 449 - บทที่ 449 จักพรรดินีเผ่าเงือก
- 450 - บทที่ 450 แผนการที่บ้าคลั่ง
- 451 - บทที่ 451 แหล่งทรัพยากรที่มั่งคั่ง
- 452 - บทที่ 452 ทำให้เชื่อใจ
- 453 - บทที่ 453 ถ่ายทอดความจำ
- 454 - บทที่ 454 ครั้งแรกของการเป็นนักหลอมอาวุธ
- 455 - บทที่ 455 สุนัขยอดกตัญญู
- 456 - บทที่ 456 นักรบที่แข็งแกร่งที่สุด
- 457 - บทที่ 457 ชื่อเสียงกระฉ่อน
- 458 - บทที่ 458 ดูให้ชัด
- 459 - บทที่ 459 แปดผู้ติดตาม
- 460 - บทที่ 460 ป้อมปราการหินเงิน
- 461 - บทที่ 461 งานเลี้ยงเผ่าทะเล
- 462 - บทที่ 462 ฉื่อหยานจากตระกูลหยาง
- 463 - บทที่ 463 อิสระอย่างปลอดภัย [ส่วนแรก]
- 464 - บทที่ 464 เห็นไหม ? เจ้าหนะยังแข็งแกร่งไม่พอ
- 465 - บทที่ 465 พลังปราณชั่วร้ายล้นทะลัก
- 466 - บทที่ 466 นภาที่สองระดับนภา
- 467 - บทที่ 467 อำนาจที่เหลือล้น
- 468 - บทที่ 468 ปลุก
- 469 - บทที่ 469 ปีศาจสงคราม
- 470 - บทที่ 470 ออกมาแล้ว !
- 471 - บทที่ 471 ขาดครึ่ง
- 472 - บทที่ 472 กลุ่มคนที่แข็งแกร่ง
- 473 - บทที่ 473 ผ่าเผย
- 474 - บทที่ 474 วีรกรรมความกล้าหาญ
- 475 - บทที่ 475 การตัดสินใจครั้งสุดท้าย
- 476 - บทที่ 476 สายลมที่รุนแรง
- 477 - บทที่ 477 เปิดเผย
- 478 - บทที่ 478 ผู้มีบุญคุณจะได้รับการตอบแทน
- 479 - บทที่ 479 เติมเต็มความหวัง
- 480 - บทที่ 480 แสดงความสามารถที่โดดเด่น
- 481 - บทที่ 481 ศพภูผา ศพสมุทร
- 482 - บทที่ 482 สายลมและก้อนเมฆที่เปลี่ยนสี
- 483 - บทที่ 483 ฉาวเชี่ยวเต้า
- 484 - บทที่ 484 จักพรรดิหยางเทียน
- 485 - บทที่ 485 กำหนดท้องฟ้าและผืนดิน
- 486 - บทที่ 486 แย่งชิง
- 487 - บทที่ 487 นายท่าน ?
- 488 - บทที่ 488 เราจะทำตามที่เจ้าพูด
- 489 - บทที่ 489 ตำนานบทใหม่ !
- 490 - บทที่ 490 ไปสถานที่โบราณ
- 491 - บทที่ 491 กวาดล้าง !
- 492 - บทที่ 492 จัดการอย่างเหมาะสม
- 493 - บทที่ 493 ใช้ร่างกายตอบแทน ?
- 494 - บทที่ 494 ดินแดนเย็นยะเยือก
- 495 - บทที่ 495 สองพี่น้องผู้งดงาม
- 496 - บทที่ 496 ฟื้นคืน
- 497 - บทที่ 497 สองพี่น้องผู้กลมเกลียว
- 498 - บทที่ 498 เมืองจักรรดิน้ำแข็ง
- 499 - บทที่ 499 ก้าวข้ามขีดจำกัด !
- 500 - บทที่ 500 น้ำแข็ง เย็นยะเยือก หนาวสั่น และ เยือกแข็ง
- 501 - บทที่ 501 โครงร่างที่สมบูรณ์แบบ
- 502 - บทที่ 502 แสดงความปรารถนาดี
- 503 - บทที่ 503 โลหิตพระเจ้าทองคำ
- 504 - บทที่ 504 ความตกต่ำของตระกูล
- 505 - บทที่ 505 สภาพอัปยศอดสู
- 506 - บทที่ 506 ชักชวนหมาป่าเข้าบ้าน
- 507 - บทที่ 507 ดอกไม้ทุกชนิดเบ่งบาน
- 508 - บทที่ 508 รากดี ผลย่อมดี
- 509 - บทที่ 509 ข้าเข้าไปเอง
- 510 - บทที่ 510 หมอกละลายจิต
- 511 - บทที่ 511 ลงมืออย่างต่อเนื่อง
- 512 - บทที่ 512 เหี่ยวเฉาตาย
- 513 - บทที่ 513 นภาที่สามระดับนภา
- 514 - บทที่ 514 หนึ่งต่อสาม
- 515 - บทที่ 515 ข้ายังบริสุทธิ์…..
- 516 - บทที่ 516 พยายามเหนี่ยวรั้ง
- 517 - บทที่ 517 ปลดผนึกสายเลือด
- 518 - บทที่ 518 วิญญานหลอมรวม
- 519 - บทที่ 519 ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งของพี่น้อง
- 520 - บทที่ 520 เข้าใจโดยปริยาย
- 521 - บทที่ 521 กลิ่นหอมสดชื่น
- 522 - บทที่ 522 ปฐพีเยือกแข็งท้องนภา
- 523 - บทที่ 523 วิชาพิษเจ็ดสี
- 524 - บทที่ 524 เข้าตาจน !
- 525 - บทที่ 525 พึ่งตัวเอง
- 526 - บทที่ 526 กลั่นพลังที่แข็งแกร่ง
- 527 - บทที่ 527 ชะโลมประกายแสงอาทิตย์สุกใส
- 528 - บทที่ 528 อันตรายที่ซ่อนอยู่
- 529 - บทที่ 529 ภูเขาวิญญานมรณะ
- 530 - บทที่ 530 ศูนย์กลางของนักหลอมกลั่น
- 531 - บทที่ 531 หอจิตวิญญาน
- 532 - บทที่ 532 ตื่นขึ้น !
- 533 - บทที่ 533 ล่าวิญญานมรณะ
- 534 - บทที่ 534 แมงดา ?
- 535 - บทที่ 535 ตระหง่าน
- 536 - บทที่ 536 มุ่งเข้าสู่ภูเขาอย่างช้าๆ
- 537 - บทที่ 537 หลี่เจิ้งหลง
- 538 - บทที่ 538 นางโชคยิ่งนัก !
- 539 - บทที่ 539 การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
- 540 - บทที่ 540 แยกวิญญาน
- 541 - บทที่ 541 ใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก
- 542 - บทที่ 542 สายลมแห่งหายนะ
- 543 - บทที่ 543 ภับพิบัติ
- 544 - บทที่ 544 หาเรื่อง
- 545 - บทที่ 545 ลูกพี่ลูกน้อง ?
- 546 - บทที่ 546 ปราชัยโดยหนึ่งการโจมตี
- 547 - บทที่ 547 รู้แจ้ง
- 548 - บทที่ 548 การต่อสู้ครั้งที่สอง
- 549 - บทที่ 549 ถ้าต้องสู้ ข้าก็จะสู้ !
- 550 - บทที่ 550 พลัง ประทะ พลัง
- 551 - บทที่ 551 ดวงตาสีโลหิต
- 552 - บทที่ 552 ฝึกตน
- 553 - บทที่ 553 ซ่อมแซมสมบัติลับ
- 554 - บทที่ 554 เผ่าวิญญานทมิฬ
- 555 - บทที่ 555 แยกมิติ !
- 556 - บทที่ 556 ทะเลวิญญานมรกต
- 557 - บทที่ 557 ระดับพระเจ้า
- 558 - บทที่ 558 ประมุขนิกายประกายแสงเทพ เหนือหุบเขายาจิตวิญญาน แลหุบเขาเครื่องมือล้ำค่าแสงสีเขียวอ่อนส่องประกาบระลอกคลื่นออกมาจากถ้ำวิญญานมรณะเป็นชั้นๆ แต่ละคลื่นเต็มไปด้วยพลังที่ผันผวน แสงวงแหวนสีเขียวซึ่งเป็นม่านพลังที่แข็งแกร่งก็ได้ครอบคลุมสมาชิกทั้งหมดของเผ่าวิญญานทมิิฬ , ป้องกันพวกเขาจากการโจมตีของยอดฝีมือระดับพระเจ้าแท้จริงทั้งสาม คานแสงสีเขียวกว้างที่เหมือนกับมนุษย์ก็พุ่งออกมาจากถ้ำวิญญานมรณะเจาะทะลุผืนดินและจมลึกลงไป สามนักรบระดับพระเจ้าแท้จริงต้องระดมพลังของพวกเขาอย่างเร่งด่วน เพื่อเผชิญหน้ากับเสาแสง ในเวลาเดียวกัน , สมาชิกทั้งหมดของเผ่าวิญญานทมิิฬที่ถูกปกคลุมในม่านพลังสีเขียว ก็ปลอดภัยจากการโจมตีของนักรบระดับพระเจ้าแท้จริงทั้งสามคน ในหุบเขายาจิตวิญญาน แลหุบเขาเครื่องมือล้ำค่า เสาแสงก็พุ่งผ่านทุกอย่างพังเป็นพินาจ และทุกสิ่งอย่างก็ไม่เหมือนเดิม สองหุบเขา ซึ่งคงอยู่มานับร้อยปีก็ถูกทำลายลง ซาพศพที่อยู่บนพืิ้นก็ระเบิดออก เป็นเนื้อหนังและเลือดกระเซ็นไปทั่ว ฉากทั้งหมดที่เกิดขึ้นทำให้สถานที่แห่งนี้กลายเป็นดั่งนรกบนดิน ยอดฝีมือระดับพระเจ้าแท้จริงทั้งสามจาก นิกายประกายแสงเทพ ดินแดนพิสุทธิ์ และ หุบเขาปีศานก็หันหน้าไปทางเสาแสงสีเขียวที่ชั่วร้าย แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ได้กังวลกับมันมากนัก อย่าว่าแต่โจมตีเหล่าชนเผ่าเหล่านั้น โชคดีที่พลังชั่วร้ายไม่สามารถคงอยู่ได้นาน หลังจากนั้นไม่นาน พลังงานที่พุ่งออกมาก็ค่อยๆหยุด เมื่อนักรบระดับพระเจ้าแท้จริงทั้งสามคนต้องการจะจับคนจากเผ่าวิญญานทมิฬ จู่ๆแรงดูดก็ออกมาจากถ้ำวิญญานมรณะ เผ่าวิญญานทมิฬที่รอดชีวิตอยู่ก็ดีใจ เปลี่ยนเป็นประกายแสงพุ่งไปที่ถ้ำวิญญานมรณะ ไม่นานนัก สมาชิกทั้งหมดของเผ่าวิญญานทมิิฬก็หายไปในถ้ำวิญญานมรณะ แล้วถ้ำวิญญานมรณะก็หดตัวอีกครั้งมีขนาดเท่ากับกำปั้นมือ , บิดและแกว่งไปมาในอากาศ จู่ๆ มันก็หายไปในอากาศ สามนักรบระดับพระเจ้าแท้จริงยืนอยู่ในซากปรักหักพังของสองหุบเขาในขณะที่มองหน้ากันด้วยสีหน้าจริงจัง หลังจากนั้น พวกเขากล่าวคุบกันสักครู่ จากนั้นก็หายไป ในถ้ำในเทือกเขาทางตะวันออกของเทือกวิญญานมรณะ , ภูเขาสูงหลายพันเมตรถล่ม ต้นไม้ใหญ่มากมาย แตกลงพื้นดินแยกออกจากกันเป็นหลุมลึก ผู้อาวุโส ซือมู่ของนิกายประกายแสงเทพ ยู่เลอ และกลุ่มของสาวก กำลังลอยอยู่ในอากาศ พวกเขามองไปรทิศทางหนึ่งในเทือกเขาวิญญานมรณะ ซึ่งค่อนข้างไกลจากพวกเขาเลย พวกเขาขมวดคิ้วด้วยความกังวล ทันใดนั้น แสงสว่างก็ส่องประกายที่ซือมู่ หนึ่งในชายวัยกลางคนหน้าตาดีที่พึ่งต่อสู้กับเผ่าวิญญานทมิฬสักครู่ก็ปรากฏขึ้นท่ากลางแสงสว่าง แล้วเขาก็เหลือบไปมอง ซือมู่แล้วพูด " ดีแล้วที่พวกเจ้าไม่เป็นอะไร " " ท่านประมุข! " ซือมู่ ยู่เลอ และอื่น ๆ ก้มลงไปทักทายเขา ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพของพวกเขา หยุนเฮา ประมุขของนิกายประกายแสงเทพ โบกมือเบา ๆเพื่อให้พวกเขาไม่ต้องสุภาพด้วย จากนั้นเขากล่าวว่า " มันเป็นหายนะครั้งใหญ่ เผ่าวิญญาณมืดได้ฟื้นคืนมาแล้ว เราไม่สามารถฆ่าทันได้ นี่ต้องเป็นปัญหาใหญ่แน่ในภายหลัง . " ซือมู่ ยู่เลอ และคนอื่นๆต่างก็สวมสีหน้ามืดมน พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าหยุนเฮา มีอำนาจที่น่าเกรงขาม ประมุขของพวกเขานั้นได้ร่วมมือกับประมุขของดินแดนพิสุทธิ์และหุบเขาปีศาจ แต่ก็มิอาจฆ่าพวกมันได้ ตอนนี้ เขาปรากฏตัวขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ซึ่งนี่ทำให้พวกเขาเป็นกังวลกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น " ในยุคสมัยโบราณ เผ่าวิญญานทมิฬคือเผ่าที่แข็งแกร่ง หลังจากใช้เวลาพักผ่อนและฟื้นฟูกองกำลังที่ดินแดนอื่น พวกเขาก็เกือบจะฟื้นฟูได้อย่างสมบูรณ์ เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาในต่างดินแดน แต่ตอนนี้พวกเขาน่าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก " หยุนเฮาดวงตาก็สว่างเหมือนไฟฉาสเขาพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา " ดูเหมือนว่าถ้ำวิญญานมรณะนั้นน่าอันตรายที่สุด มันได้ช่วยเผ่าวิญญานทมิฬ แม้กระทั่งตอนที่อยู่ต่างแดน มันก็ยังช่วยปกป้องชนเผ่าวิญญานทมิฬและพามายังดินแดนให้นี้ ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่เหลือเชื่ออย่างมาก ! " " หากแม้ท่านประมุขยังบอกว่าอันตราย แล้วตัวตนเช่นพวกเราหละ " ซือมู่ก็พูดเพิ่ม หยุนเฮาค่อยๆพยักหน้า " ข้าคิดว่า ถ้าเราทั้งสามเข้าไปในดินแดนของพวกมันและต่อสู้ พวกเราก็อาจจะกลับาอย่างไม่ปลอดภัย มันยากที่จะประเมินพลังของฝ่ายตรงข้าม เราควรประเมินไว้ว่าพวกมันอันตรายเป็นอย่างมาก ข้าคิดว่า พวกมันเองก็สมควรมียอดฝีมือระดับพระเจ้าแท้จริงด้วยเช่นกัน " ทุกคนก็หวาดกลัว " ถ้ำวิญญานมรณะดึงชนเผ่าวิญญานทมิฬทั้งหมดเข้าและหายไป เราไม่สามารถตรวจสอบตำแหน่งปัจจุบันของพวกมันได้ " หยุนเฮาลังเล แล้วพูดต่อว่า " เราทั้งสามจะอยู่ในเทือกเขาวิญญานมรณะเพื่อตรวจสอบสักพัก เราจะเสียหายมากหากไม่ได้เตรียมตัวรับมือกับการโจมตีของเผ่าวิญญานทมิฬ " ซือมู่ และกลุ่มของเขาฟังเขาเงียบๆ ขณะที่หยุนเฮาบอกเขาเกี่ยวกับแผน เขาก็เปลี่ยนเรื่อง " . ซือมู่ เจ้าได้ส่งข้อความมาหาข้าบอกว่ามีการต่อสู้ที่น่าสนใจเกิดขึ้นในหุบเขาเครื่องมือล้ำค่าใช่หรือไม่ " " ขอรับ ท่านประมุข " ซือมู่อธิบายด้วยใบหน้าจริงจัง "ชายหนุ่มประหลาดคนนี้ต่อสู้กับเลี่ยฟงและเขาก็สามารถจัดการได้ แปลกประหลาดมาก เด็กคนนี้อยู่เพียงจุดสูงสุดของระดับนภา แต่เขากลับเอาชนะเลี่ยฟงได้ เรื่องนี้ช่างเหลือเชื่อยิ่งนัก " " เขาชื่ออะไร ? " " ฉื่อหยาน " " ฉื่อหยาน . . . . . . . " หยุนเฮารำพึงสักครู่ มุมปากของเขายิ้มประหลาด” ปรากฎว่ามันเป็นเขานี่เอง เด็กนี้ มักทำให้เราประหลาดใจอยู่เสมอ " " ท่านประมุข ท่านรู้จักเขางั้นหรือ ? ซือมู่ ก็แปลกใจ เขาไม่คิดว่าประมุขของเขาจะสนใจเรื่องไร้สาระเช่นนี้ เขาได้รวบรวมข่าวทั้งหมดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์และคัดกรองก่อนจะมารายงาน เขาจะขัดเฉพาะเรื่องสำคัญเท่านั้นที่จะรายงายให้หยุนเฮาทัน . อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยได้ยินชื่อฉื่อหยานมาก่อน แล้วท่านประมุขของเขาจะรู้จักเด็กคนได้อย่างไร " แล้วเด็กคนนั่นหละ ? "หยุนเฮาไม่ตอบเขา แต่ถามด้วยความสนใจ ซือมู่ ยู่เลอ และลูกศิษย์คนอื่น ๆของนิกายประกายแสงเทพก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก ท่านประมุขนั้นเป็นคนไม่ใส่ใจเรื่องเล็กๆ แต่ตอนนี้เขากลับสนใจเด็กหนุ่มไร้ชื่อคนหนึ่ง นี่ทำให้พวกเขาประหลาดใจ " ในระหว่างการต่อสู้ของเขากับเลี่ยฟง ดูเหมือนเขาจะตกอยู่ใน สภาวะถูกควบคุมโดยปีศาจ . แล้วเขาก็ฆ่าผู้ชมรอบๆ . . . . . . . " ซือมู่อธิบาย " ข้าพึ่งออกมาได้เพียงสองสามวัน " หยุนเฮายิ้ม " ไม่เลว ไม่เลวเลย เขาสามารถยืนหยัดต่อสู้กับนักรบระดับพระเจ้าได้ และเขาก็มี สัตว์อสูรที่อันตราย ชายหนุ่มคนนี้ช่างเป็นคนที่มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง " ฮ่าๆๆ ซือมู่ และคนอื่นมองเขาด้วยความประหลาดใจ พวกเขาฉลาดพอที่จะไม่ถามอะไรเพิ่มอีก " เขาน่าจะยังอยู่ในเทือกเขาวิญญานมรณะ ข้าจะไปตามหาเขา ฮ่าๆๆ เค้ามีจิตวิญญานต่อสู้แห่งดวงดาว ตามกฏของนิกาย เขาคือพวกเรา " หยุนเฮาหัวเราะ . " จิตวิญญานต่อสู้แห่งดวงดาว ! " ซือมู่และยู่เลอก็ร้องออกมา " ใช่ " หยุนเฮายิ้ม " เด็กคนนี้มาจากทะเลไม่มีที่สิ้นสุด เค้ามีจิตวิญญานต่อสู้แห่งดวงดาว . . . . . . . เขาเป็นหนึ่งในพวกเรา ครั้งก่อนในหมอกแม่เหล็กพิษทมิฬ เขาได้เข้าร่วมมือกับสาวกในนิกายของเรา ที่มีชื่อว่าจ้าวเฟิง เมื่อเขามาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เขาได้ต่อสู้กับประมุขตระกูลหนิง . ข้าได้ยินว่าเขาทำให้หนิงตู้ฉวนได้รับบาดเจ็บสาหัส” ซือมู่และยู่เลอ ก็ตกใจมากยิ่งขึ้น ซือมู่ สับสน หลังจากนั้น เขากล่าวว่า " เมื่อเขาอยู่ในหุบเขายาจิตวิญญาน เขาไม่ได้เปิดเผยตัวตนของเขา ถ้าข้ารู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในพวกเรา ข้าคงบอกให้เขาอยู่กับเราแล้ว " " เขาสมควรจะมีความกังวลบางอย่างที่ทำให้เขาไม่อาจบอกตัวตนที่แท้จริงของเขาได้ " หยุนเฮาโบกมือของเขา . " ไม่มีปัญหา ไม่ว่าเขาจะกังวลสิ่งใดอยู่ ตอนที่เขาได้มาถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ข้าต้องการเขาเข้าร่วมกับนิกายเรา ชายผู้นี้สามารถเอาชนะเลี่ยฟงได้ในขณะที่เขามีระดับการบ่มเพาะเพียงระดับนภาเท่านั้น . . . ศักยภาพของเขานับได้ว่าไม่มีที่สิ้นสุด ดินแดนพิสุทธิ์ได้พบหญิงสาวที่มีจิตวิญญานของบรรพบุรุษในยุคสมัยโบราณ นิกายเทพของเราก็ต้องเตรียมไพ่ลับไว้ด้วยเช่นกัน " จากนั้นเขาก็มองที่ยู่เลอ และยิ้มอีกครั้ง " เจ้าต้องพยายามมากกว่านี้ เด็กที่เคยได้รับการสนับสนุนจากนิกายเรา พวกเขามีเพียงระดับการบ่มเพาะเท่านั้น แต่ฉื่อหยานนั้นอยู่เหนือกว่าระดับการบ่มเพาะของตน และเพียงระดับการบ่มเพาะธรรมดา เขาก็ไม่ต่างไปจากพวกเจ้า” ยู่เลอ ยิ้มและพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร สายตาของเขาแสดงออกอย่างแปลกประหลาด ต่อหน้าทุกคน หยุนเฮาหลับตาลง พลังรอบๆตัวของเขาก็ถูกเปิดใช้งาน พลังดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวก็ส่อประกายหลากสีสันออกมา ระยิบระยับรอบๆตัวเขา คลื่นจิตสำนึกวิญญานของเขาขยายตัวออกไปอย่างเงียบๆภายใต้แสง ดวงอาทิตย์ดวงจันทร์และดวงดาว เริ่มปกคลุมทั่วเทือกเขาวิญญานมรณะ พลังงานจากดวงอาทิตย์สีแดง และจากดวงจันทร์สีเงิน และดวงดาราที่ส่องประกาย ซือมู่ ยู่เลอ และคนอื่น ๆก็กลายเป็นปั่นป่วน พวกเขาดูเหมือนกำลังใช้ความพยายามเป็นมาก " ในฐานะประมุขของนิกายประกายแสงเทพ พลังของหยุนเฮาสามารถควบคุมและกำหราบเหล่าสาวกได้ เมื่อเขากระตุ้นความคิด พลังของฝ่ายตรงข้ามก็จะถูกดึงดูดและปั่นป่วน จนอยู่ในจุดที่ไม่สามารถใช้พลังได้ หยุนเฮาปิดตาของเขาแลงละขยายพลังของเขาออกไปจากร่างกายของเขาเป็นคลิ่นกระจายโดยมีเขาเป้นศูนย์กลาง ไม่นานหลังจากนั้น หยุนเฮาก็หลี่ตาลง ดวงตาของเขาส่องประกายดังดวงอาทิตย์ศักดิ์สิทธิ์ และลำแสงก็พุ่งออกมาอย่างมหาศาล " ท่านประมุข ท่านเจอเขาแล้วใช่หรือไม่ ? " ซือมู่ถามด้วยความระมัดระวัง หยุนเฮาพยักหน้าอมยิ้มแต่ไม่ยอมตอบเขา แสงดวงดาวก็เคลื่อนไหวในร่างของเขา พลังของดวงอาทิตย์และดวงจันทร์เและดวงดาวก็หลอมเข้าด้วยกันโดยตรง กระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างขึ้น ไม่นาน หยุนเฮาก็หายตัวไปในอากาศ " ยู่เลอ เจ้ามีคู่แข่งแล้ว . . . " รอจนกว่าหยุนเฮาหายไปอย่างสมบูรณ์ ซือมูก็สูดหายใจลึกๆ " ดูเหมือนว่านายท่านจะสนใจเรื่องของเด็กหนุ่มนั่นเป็นอย่างมาก ถ้าเขาเข้าร่วมนิกายเทพของเราจริง เขาจะสามารถแทนที่เจ้าและกลายเป็นบุตรของพระเจ้า . " ยู่เลอ ยิ้มบางๆที่มุมปากของเขา" นี่นับว่าดี และน่าสนใจยิ่งนัก ข้าต้องการคู่แข่งที่แข็งแกร่งอยู่เสมอ " ซือมู่ขมวดคิ้วขณะมองเขา จากนั้นเขาก็พยักหน้าช้าๆ " เจ้าควรตั้งใจให้ดี การได้รับความกรุณาจากท่านประมุขนั้น เจ้าจะต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก ข้ารู้ว่าความพยายามของเจ้านั้นมีมากกว่าใครๆ ฉะนั้นข้าจะเดิมพัน เพิ่มพันข้างเจ้า ข้าไม่อยากเห็นเจ้าล้มเหลว” " ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ว่าใคร จะเป็นเขาหรือเธอสุดท้ายคนที่จะยืนอยู่คือข้า !" ยู่เลอ รู้สึกสนุกสนาน ดวงตาของเขาใสดั่งคริสตัล เขามีความมั่นใจเป็นอย่างมาก และมันก็คือธรรมชาติที่ยอดฝีมือทุกคนสมควรจะมี เมื่อพวกเขามีความมั่นใจ แน่นอน พวกเขาจะไม่หวั่นเกรงต่อสิ่งเร้าใดๆ ซึ่งนั่นจะทำให้ไม่สามารถขัดขวางเส้นทางของพวกเขาได้ ยู่เลอ เป็นคนเช่นนั้น " นี่แหละ เหตุผลที่ข้าชื่นชมเจ้า " ซือมู่ ยังยิ้ม แม้จะแปลกใจกับพลังของฉื่อหยานที่เขาได้แสดงออกมา เขาก็รู้ว่าพลังของ ยู่เลอ ตลอดทั้งปีที่ผ่านมา ได้ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วหลังจากได้ต่อสู้กับเลี่ยฟงเมื่อปีนั้น ผ่านการต่อสู้แต่ละครั้ง เขาก็ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ซือมู่นั้นเชื่อมั่นในตัวยู่เลอเป็นอย่างมาก เขาไม่ได้คิดว่า ฉื่อหยาน ชานที่มาจากทะเลไม่มีสิ้นสุดจะมาแทนที่ยู่เลอในนิกายประกายแสงเทพได้ !
- 559 - บทที่ 559 เปิดเผย
- 560 - บทที่ 560 ตกลง
- 561 - บทที่ 561 ช่องว่างที่กว้างใหญ่
- 562 - บทที่ 562 ชื่อเสียงที่ชั่วร้าย
- 563 - บทที่ 563 ศรเทพดาวหาง
- 564 - บทที่ 564 หลอมรวมพลังแสง
- 565 - บทที่ 565 เมืองศิลามหัศจรรย์
- 566 - บทที่ 566 สัตว์อสูรอัศนีสวรรค์
- 567 - บทที่ 567 เนินนภาร่มรื่นโบราณ
- 568 - บทที่ 568 โลกใต้พิภพ
- 569 - บทที่ 569 เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
- 570 - บทที่ 570 ถ้ำคฤหาสน์โบราณ
- 571 - บทที่ 571 พุ่งผ่านทะลวงอย่างต่อเนื่อง
- 572 - บทที่ 572 ทะลายนภา
- 573 - บทที่ 573 หญ้าตัดวิญญานเจ็ดแฉก
- 574 - บทที่ 574 อิจฉาตาร้อนเป็นอย่างมาก
- 575 - บทที่ 575 วิชาวิหารปฐพี
- 576 - บทที่ 576 ประทับใจ
- 577 - บทที่ 577 สิบเผ่าพันธ์โบราณ
- 578 - บทที่ 578 อาวุธศักดิ์สิทธิ์ !
- 579 - บทที่ 579 ยั่วยุ
- 580 - บทที่ 580 โจมตึตอบโต้
- 581 - บทที่ 581 การต่อสู้ที่รุนแรง
- 582 - บทที่ 582 สั่นสะเทือนพระเจ้า
- 583 - บทที่ 583 หลอมรวมโชคชะตา
- 584 - บทที่ 584 ร่างอมตะ !
- 585 - บทที่ 585 ลอกคราบ !
- 586 - บทที่ 586 มากเกินไป
- 587 - บทที่ 587 การต่อสู้ที่สาหัส
- 588 - บทที่ 588 รอยแยกโคมสวรรค์ฟ้า
- 589 - บทที่ 589 แผดเผาวิญญาน !
- 590 - บทที่ 590 ผลจากการกระทำ
- 591 - บทที่ 591 ทั่วๆไป !
- 592 - บทที่ 592 เข้าใจอย่างลึกซึ้ง
- 593 - บทที่ 593 การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
- 594 - บทที่ 594 ตำนาน
- 595 - บทที่ 595 การหลอมศพ
- 596 - บทที่ 596 เผ่าซากศพ
- 597 - บทที่ 597 วิชาหลอมเปลวไฟนภาศักดิ์สิทธิ์
- 598 - บทที่ 598 ยักษ์ทองคำ
- 599 - บทที่ 599 ชำระล้างวิญญาน
- 600 - บทที่ 600 ไขกระดูกทองคำ
- 601 - บทที่ 601 หลอมสมบัติลับ
- 602 - บทที่ 602 อสูรล่าวิญญานทะลวงผ่าน !
- 603 - บทที่ 603 หายนะของเผ่าพันธ์
- 604 - บทที่ 604 ทะเลทมิฬไหลทะลัก
- 605 - บทที่ 605 แท่นบูชาเทพใต้พิภพ
- 606 - บทที่ 606 แยกกัน
- 607 - บทที่ 607 ภับพิบัติ
- 608 - บทที่ 608 คนเริ่ม
- 609 - บทที่ 609 โอกาส
- 610 - บทที่ 610 เปาโอ
- 611 - บทที่ 611 ตระกูลเปาโบราณ
- 612 - บทที่ 612 สัญลักษณ์โบราณ
- 613 - บทที่ 613 สายเลือดที่น่ารังเกียจ
- 614 - บทที่ 614 การเปลี่ยนแปลง
- 615 - บทที่ 615 ข้ามีบางอย่างจะพูด !
- 616 - บทที่ 616 เคลื่อนไหวตอบโต้
- 617 - บทที่ 617 แตกแยก
- 618 - บทที่ 618 ความสุขหลังจากนี้ ?
- 619 - บทที่ 619 หลอมสร้างครั้งใหญ่อย่างตื่นเต้น
- 620 - บทที่ 620 สถานการณ์ใหม่ !
- 621 - บทที่ 621 ตีสนิทสัปประหลาด
- 622 - บทที่ 622 มิตรภาพที่ดี
- 623 - บทที่ 623 สัตว์เดรัจฉานในคราบมนุษย์
- 624 - บทที่ 624 ผิดจรรยา !
- 625 - บทที่ 625 ทะเลสาบกระจก
- 626 - บทที่ 626 แก่นแท้ดาราดั้งเดิม
- 627 - บทที่ 627 ถ้าเราจะลงมือ อย่าได้ปล่อยให้ศัตรูมีแผน !
- 628 - บทที่ 628 ฆ่ามัน !
- 629 - บทที่ 629 ถอยคนละก้าว
- 630 - บทที่ 630 บ่อสรรสร้างศักดิ์สิทธิ์
- 631 - บทที่ 631 พื้นที่ลับเปลวเพลิงเหมันต์
- 632 - บทที่ 632 อัจฉริยะ !
- 633 - บทที่ 633 จับกุม
- 634 - บทที่ 634 รับรู้จิตใจ
- 635 - บทที่ 635 จักพรรดิหยางเทียนบ้าคลั่ง !
- 636 - บทที่ 636 บุรุษผู้โหดเหี้ยม !
- 637 - บทที่ 637 หนามยอกเอาหนามบ่ง
- 638 - บทที่ 638 พื้นที่อารมณ์เชิงลบ
- 639 - บทที่ 639 ตอบโต้
- 640 - บทที่ 640 เผ่าอสูร ? เผ่าพระเจ้า ?
- 641 - บทที่ 641 แยกทาง
- 642 - บทที่ 642 หลอมร่างกายทั้งหมด !
- 643 - บทที่ 643 ราชาของป่ามืดนิรันดร์
- 644 - บทที่ 644 แท่นบูชาวิญญานเผ่าซากศพ
- 645 - บทที่ 645 ติดต่อกับดินแดนอื่น
- 646 - บทที่ 646 อย่าได้หวนกลับ !
- 647 - บทที่ 647 จนมุม
- 648 - บทที่ 648 ความลุ่มหลงที่ลึกซึ้ง - ความรักที่มากมาย
- 649 - บทที่ 649 แสงแห่งความหวังจากรุ่งอรุณ
- 650 - บทที่ 650 สร้างกำแพงเมือง
- 651 - บทที่ 651 ขับไล่ผู้มาเยือน
- 652 - บทที่ 652 ข้าคือผู้ปกครอง !
- 653 - บทที่ 653 สายลมและก้อนเมฆเคลื่อนไหว
- 654 - บทที่ 654 ขั้นตอนพิธีการยอมรับนายเหนือโดยแท้จริง
- 655 - บทที่ 655 ไม่มีทางกลับ !
- 656 - บทที่ 656 ผู้เฒ่าฉิเทียน
- 657 - บทที่ 657 หนีไม่รอด !
- 658 - บทที่ 658 พวกเราจะสู้ !
- 659 - บทที่ 659 ตบที่หน้า !
- 660 - บทที่ 660 ใช้อาวุธระดับพระเจ้า
- 661 - บทที่ 661 เปลวไฟแห่งความหวังที่ไม่มีวันมอดดับ
- 662 - บทที่ 662 ห้าองค์ประกอบอาณาจักรดั้งเดิม
- 663 - บทที่ 663 ที่เหลือข้าจัดการเอง !
- 664 - บทที่ 664 เปลี่ยนแปลงโครงสร้าง !
- 665 - บทที่ 665 ยั่วซึ่งๆหน้า !
- 666 - บทที่ 666 นรกแปดยอด
- 667 - บทที่ 667 นรกในหัวใจ
- 668 - บทที่ 668 ทุบตีจนอาเจียนออกมา !
- 669 - บทที่ 669 ทุกสิ่งที่เปลี่ยนไป !
- 670 - บทที่ 670 กลืนกิน !
- 671 - บทที่ 671 ตัดหัว !
- 672 - บทที่ 672 เราเชื่อผู้อาวุโสหลง
- 673 - บทที่ 673 ร้อยบุปผาบาน
- 674 - บทที่ 674 ข้าไม่ต้องการพวกเขา !
- 675 - บทที่ 675 น่าเกรงขาม
- 676 - บทที่ 676 โชคชะตานั้นอยู่ข้างเจ้า
- 677 - บทที่ 677 ทางเข้าพื้นที่ลับอีกทางหนึ่ง
- 678 - บทที่ 678 เศษซากวิญญาน
- 679 - บทที่ 679 ดื่ม
- 680 - บทที่ 680 เข็มทดสอบอสูร
- 681 - บทที่ 681 นั่นคือสิ่งที่เราทำกัน !
- 682 - บทที่ 682 สถานการณ์ใหม่ !
- 683 - บทที่ 683 ร่วมมือกันเพื่อความก้าวหน้า
- 684 - บทที่ 684 ผนึกความรู้ที่อยู่นิรันดร์
- 685 - บทที่ 685 แท่นบูชาวิญญานสามชั้น
- 686 - บทที่ 686 ระดับพระเจ้าแท้จริง
- 687 - ตอนที่ 687 : ปล่อยวาง
- 688 - บทที่ 688 ดินแดนรกร้างโบราณ และ ชายแดนทะเล
- 689 - บทที่ 689 ดินแดนอสูรที่ 2
- 690 - บทที่ 690 เปลวไฟภูติวิญญานหยิน
- 691 - บทที่ 691 รูปปั้นเทพอสูร
- 692 - Chapter 692 รับการสืบทอด
- 693 - บทที่ 693 สัญลักษณ์
- 694 - บทที่ 694 ภาพวาดหลาวหลัว
- 695 - บทที่ 695 เผ่าอสูรนิรันดร์
- 696 - บทที่ 696 เปิด
- 697 - บทที่ 697 ดินแดนเวิ้งวางแห่งความตาย
- 698 - บทที่ 698 รุ่งสางแห่งความหวังท่ามกลางซากปรักหักพัง
- 699 - บทที่ 699 ทะลอุกกาบาต
- 700 - บทที่ 700 เสียสละ
- 701 - บทที่ 701 การต่อสู้ที่รุนแรงของเปลวไฟนภา
- 702 - บทที่ 702 กายเทพ ?
- 703 - บทที่ 703 แก่นแท้กลืนกินดั้งเดิม
- 704 - บทที่ 704 เส้นทางแนวหน้า
- 705 - บทที่ 705 พื้นที่เหมืองต่างแดน
- 706 - บทที่ 706 ถูกบังคับ
- 707 - บทที่ 707 ระดับสามเทพผู้ยิ่งใหญ่
- 708 - บทที่ 708 แยกหนี
- 709 - บทที่ 709 ดวงดาวหกสมุนไพร
- 710 - บทที่ 710 - หม้อสมุนไพรร่างมนุษย์
- 711 - ตอนที่ 711 การดับสูญของร่างกายเมื่อถึงขีดสุด
- 712 - บทที่ 712 ท่านหญิงปี้โหลว
- 713 - บทที่ 713 สะบักสะบอม
- 714 - บทที่ 714 ก้าวผ่านทุกความยากลำบาก !
- 715 - บทที่ 715 พื้นที่เปลวดาราโหม
- 716 - บทที่ 716 ข้อตกลงครั้งใหญ่
- 717 - บทที่ 717 แก่นแท้พระเจ้า
- 718 - บทที่ 718 เจ้าหญิงจื่อเหยา
- 719 - บทที่ 719 บดขยี้
- 720 - Chapter 720 ประสิทธิภาพของฉื่อหยาน
- 721 - Chapter 721 บ้านพักตากอากาศเคลื่อนที่ของจักรพรรดิ์
- 722 - บทที่ 722 : ศึกนัดหมาย
- 723 - บทที่ 723 ศักดินาของขุนนางในพื้นที่
- 724 - บทที่ 724 เปิดทาง
- 725 - บทที่ 725 เปิดเผย
- 726 - บทที่ 726 ความรู้ความเข้าใจที่ก้าวหน้า
- 727 - บทที่ 727 แก่นแท้ความรู้ พิธีฝังศพวิญญานแดนมรณะ
- 728 - บทที่ 728 ขุนนางผู้เอ่ยปากยอมแพ้
- 729 - บทที่ 729 สานต่อสถานะใหม่
- 730 - บทที่ 730 พื้นที่ระเบิดแสงอาทิตย์ดารา
- 731 - บทที่ 731 โจรสลัดอวกาศ
- 732 - บทที่ 732 คำมั่นสัญญาของจื่อเหยา
- 733 - บทที่ 733 ร่วมทุกข์
- 734 - บทที่ 734 นักล่ากระหายเลือดคาถัว
- 735 - บทที่ 735 สูญหาย
- 736 - บทที่ 736 เจ้า.... สมองมีปัญหารึไง ?
- 737 - บทที่ 737 แสงเทพจักรวาล
- 738 - บทที่ 738 ตะวันโชติช่วง
- 739 - บทที่ 739 ผลึกแก่นภูเขาไฟ
- 740 - บทที่ 740 ไม่มีทางเลือกในสถานการณ์ที่วุ่นวายเช่นนี้
- 741 - บทที่ 741 ความเข้าใจใหม่ !
- 742 - บทที่ 742 ตอบแทน
- 743 - บทที่ 743 นกสีชาด - สัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์
- 744 - บทที่ 744 พื้นที่สนามแม่เหล็กดั้งเดิม
- 745 - บทที่ 745 แก่นแท้ดวงอาทิตย์ดั้งเดิม
- 746 - บทที่ 746 กลั่นความรู้ความเข้าใจแห่งพลัง
- 747 - บทที่ 747 นภาที่สามระดับพระเจ้าแท้จริง
- 748 - บทที่ 748 วิญญาณนิพพาน
- 749 - บทที่ 749 ความรู้ความเข้าใจหายนะ
- 750 - บทที่ 750
- 751 - 751
- 752 - 752
- 753 - 753
- 754 - 754
- 755 - 755
- 756 - 756
- 757 - Chapter 757: การกลั่นอาวุธศักดิ์สิทธิ์!
- 758 - Chapter 758: เปลวไฟนภาขึ้นสวรรค์
- 759 - Chapter 759: เหรียญตรายมโลก
- 760 - บทที่ 760 การบรรจบกันของดวงจันทร์ที่เจิดจรัส
- 761 - บทที่ 761 ระเบิดสนามแม่เหล็กทมิฬมรณะ
- 762 - บทที่ 762 สัญลักษณ์ลึกลับ
- 763 - บทที่ 763 โลหิตอสูรหล่อเลี้ยงร่างกาย
- 764 - บทที่ 764 รุ่งอรุณโลหิตแห่งการเปลี่ยนแปลง
- 765 - บทที่ 765 ดาวโลกัน
- 766 - บทที่ 766 คลื่นใต้น้ำ
- 767 - บทที่ 767 ฆ่าไก่ด้วยมีดแล่เนื้อ
- 768 - บทที่ 768 ซ่อนจุดอ่อนด้วยความเงียบ
- 769 - บทที่ 769 เสียหน้ากันทั่ว
- 770 - บทที่ 770 ไม่เกินร้อยปี ข้าจะตัดหัวของเจ้า !
- 771 - Chapter 771: เพียงลำพัง
- 772 - Chapter 772: แสวงหาการต่อสู้!
- 773 - Chapter 773: การต่อสู้ที่แสนมีค่า
- 774 - Chapter 774: ตัดนภา!
- 775 - Chapter 775: วิชานภาสูญ!
- 776 - บทที่ 776: การเลือกเป้าหมายที่ยากจะเริ่ม
- 777 - บทที่ 777 แข็งแกร่งยิ่งขึ้น !
- 778 - บทที่ 778 สีที่แท้จริง
- 779 - บทที่ 779 การเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัว
- 780 - บทที่ 780 หัวใจราชันย์
- 781 - บทที่ 781 ปาฏิหาริย์
- 782 - บทที่ 782 ระดับพระเจ้าราชันย์
- 783 - บทที่ 783 เข้าสู่แก่นแท้
- 784 - บทที่ 784 มนุษย์เฒ่าเจ้าเล่ห์
- 785 - บทที่ 785 แก่นแท้พื้นที่มายา
- 786 - บทที่ 786 ทำลายภาพมายา
- 787 - บทที่ 787 โจมตีตอบโต้
- 788 - บทที่ 788 บุกเข้าไปในเขตต้องห้าม
- 789 - บทที่ 789 แสดงพลัง
- 790 - บทที่ 790 พื้นที่ต้องห้ามมหัศจรรย์
- 791 - บทที่ 791 หายไปอย่างไร้ร่องรอย
- 792 - บทที่ 792 ทำลายอุปสรรคอย่างใจเย็น
- 793 - บทที่ 793 พบชั้นนอก
- 794 - บทที่ 794 นภาทมิฬ
- 795 - บทที่ 795 ตัวตนที่เล็กจ้อยผู้สั่นสะเทือน
- 796 - บทที่ 796 เก็บซ่อนความแข็งแกร่ง
- 797 - บทที่ 797 ไม้อมตะ
- 798 - บทที่ 798 แผนที่ดวงดาว
- 799 - บทที่ 799 แยกเขี้ยว
- 800 - บทที่ 800 ฆ่าอย่างเด็ดขาด
- 801 - Chapter 801: พัวพันอย่างบ้าเลือด
- 802 - Chapter 802: เสียงอึกทึกบนอุกาบาต
- 803 - Chapter 803: สมบัติสำคัญ
- 804 - Chapter 804 ไร้ซึ่งเมตตา
- 805 - 805 เรือรบของหัวหน้ากองกระโหลกอาบเลือด
- 806 - Chapter 806 ผลึกจินตนาการอันว่างเปล่า
- 807 - Chapter 807: เข้าไปมีส่วนด้วย
- 808 - 808 ห้วงทะเลวิญญาณสีเลือด
- 809 - Chapter 809: เพื่อนเก่าที่ประสบกับความโชคร้าย
- 810 - Chapter 810: การจราจลในอวกาศ
- 811 - Chapter 811: ทางช้างเผือกต่างเอกภพ
- 812 - Chapter 812: พบกับเปลวไฟอัสนีผลาญโลกาอีกครั้ง!
- 813 - Chapter 813: บรรลุ!
- 814 - บทที่ 814 วีรบุรุษผู้โดดเด่นท่ามกลางความวุ่นวาย
- 815 - บทที่ 815 ข้อตกลงเพียงหนึ่งเดียว
- 816 - บทที่ 816 เมืองทัณสวรรค์
- 817 - บทที่ 817 เมฆหนา , สายลมกรรโชก
- 818 - บทที่ 818 การต่อสู้ด้วยปัญญา
- 819 - บทที่ 819 เกินไป ?
- 820 - บทที่ 820 คำแนะนำจากวิญญานในแหวน
- 821 - บทที่ 821 หักหลัง
- 822 - บทที่ 822 เข้าร่วมงานอย่างเด็ดเดี่ยว
- 823 - บทที่ 823 อย่าเอนเอียงเกินไป
- 824 - บทที่ 824 เหตุใดเจ้าจุงได้หน้าหนาเช่นนี้ ?
- 825 - บทที่ 825 โดดเด่น !
- 826 - บทที่ 826 คนเดียวทำเสียเรื่่อง !
- 827 - บทที่ 827 เขาดำ เผ่าอสูร
- 828 - บทที่ 828 ทำลายน้ำแข็งออกมา!
- 829 - บทที่ 829 ชื่อเสียงลือหลังจบการต่อสู้
- 830 - บทที่ 830 ความขมขื่นของจื่อเหยา
- 831 - บทที่ 831 เดิมพันกับอนาคตของเจ้า !
- 832 - บทที่ 832 สัญญลักษณ์ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
- 833 - บทที่ 833 เฟยหลาน
- 834 - บทที่ 834 มือน่ากลัวที่มองไม่เห็น
- 835 - บทที่ 835 ยอดฝีมือลึกลับ
- 836 - บทที่ 836 หลอมรวม
- 837 - บทที่ 837 โล่ยักษ์สีชาด
- 838 - บทที่ 838 โลหิตค่ำทมิฬ
- 839 - บทที่ 839 ความปรารถนาในหัวใจ
- 840 - บทที่ 840 โต้แย้ง
- 841 - บทที่ 841 ต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง
- 842 - บทที่ 842 ผลตอบแทนของผลึกศีกดิ์สิทธิ์ระดับสูงหมื่นก้อน
- 843 - บทที่ 843 หัวใจแห่งความมืด
- 844 - บทที่ 844 เราจะทำอะไรได้บ้าง ?
- 845 - บทที่ 845 ความมืดปกคลุม
- 846 - บทที่ 846 มือขาวซีดยักษ์
- 847 - บทที่ 847 งานเลี้ยงนองเลือดครั้งยิ่งใหญ่
- 848 - บทที่ 848 ข้าขอโทษด้วย ข้าเลือกเขา
- 849 - บทที่ 849 มือลนไฟ …. ความรู้สึกที่ร้อนรุ่ม
- 850 - บทที่ 850 รูปแบบโลหิต !
- 851 - Chapter 851: ท้องฟ้าที่มืดครึ้ม
- 852 - Chapter 852: เห็นแก่หน้าฉื่อหยาน
- 853 - Chapter 853: ดักแด้ที่แตกออก
- 854 - Chapter 854: ยังไม่รับปากว่าเป็นลูกเขย
- 855 - Chapter 855: ฆ่ากัน ต่อหน้าต่อตา!
- 856 - Chapter 856: ดินแดนต้องห้ามอันน่าพิศวง
- 857 - Chapter 857: ข้าคิดว่าข้าสามารถทำลายเจ้าได้ตอนนี้
- 858 - Chapter 858: แสงดาวที่ไม่มีวันดับไป
- 859 - Chapter 859: สนามแก่นเจตจำนง
- 860 - ตอนที่ 860: ของขวัญมากมายจากผู้ที่จากไป
- 861 - Chapter 861: ส่งมอบคืนสู่ผู้ครอบครองโดยชอบธรรม
- 862 - Chapter 862: คำสาบาน
- 863 - Chapter 863: อาหารอันโอชะ
- 864 - Chapter 864: การตกผลึกของพิษ
- 865 - Chapter 865: การแลกเปลี่ยน
- 866 - Chapter 866: ทุกคนมีโอกาศ
- 867 - Chapter 867: ร้องขอความตาย
- 868 - 868
- 869 - 869
- 870 - 870
- 871 - 871
- 872 - 872
- 873 - 873
- 874 - บทที่ 874 เรามีคนมากมายที่นี่ !
- 875 - บทที่ 875 ดอกไม้ปีศาจเบ่งบาน
- 876 - บทที่ 876 ดอกไม้ปีศาจคุกทมิฬ
- 877 - บทที่ 877 สิ่งที่มาจากเผ่าเทพ
- 878 - บทที่ 878 ผู้ฟื้นคืนจากเผ่าเทพ
- 879 - บทที่ 879 ใบหน้ายิ้มบนศิลาจารึกหิน
- 880 - บทที่ 880 อัญเชิญดาบศักดิ์สิทธิ์
- 881 - บทที่ 881 ตื่น !
- 882 - บทที่ 882 แสงอัศนีศักดิ์สิทธิ์
- 883 - บทที่ 883 ดิ้นรน
- 884 - บทที่ 884 แท่นบูชาวิญญานสี่ชั้นหนีกระเจิง
- 885 - บทที่ 885 เส้นทางแห่งความว่างเปล่า
- 886 - บทที่ 886 แค่เพื่อน…
- 887 - บทที่ 887 ไม่สามารถเป็นเฉกเช่นคนทั่วไป
- 888 - บทที่ 888 เจ้าเป็นสัตว์อสูรตัวจิ๋ว ?
- 889 - บทที่ 889 แปดมรดกสืบทอดอันยิ่งใหญ่ !
- 890 - บทที่ 890 อยู่อย่างสามัคคี
- 891 - บทที่ 891 เผ่ายักษ์
- 892 - บทที่ 892 เขตแดนสวรรค์
- 893 - บทที่ 893 ความรู้สึกที่คุ้นเคย
- 894 - บทที่ 894 เชื่อมต่อกับบ้านเกิด
- 895 - บทที่ 895 หวนคืน
- 896 - บทที่ 896 ผู้นำความหวัง
- 897 - บทที่ 897 การค้นพบที่น่าอัศจรรย์ !
- 898 - บทที่ 898 เจ้าของเขตแดนแรกเริ่ม
- 899 - บทที่ 899 เปลวไฟอสูรโบราณ
- 900 - บทที่ 900 ดินแดนลึกลับที่ไม่รู้จัก
- 901 - Chapter 901: แก่นแท้ดั้งเดิม
- 902 - Chapter 902: เปลวไฟนภาอันดับแรก
- 903 - Chapter 903:ช่วงชิงแก่นแท้ดั้งเดิม!
- 904 - Chapter 904: ผู้รู้เห็นเหตุการณ์หลายพันล้านปีก่อน
- 905 - Chapter 905: สองวิญญาณ
- 906 - Chapter 906: ระดับพระเจ้าดั้งเดิม!
- 907 - Chapter 907: พระเจ้าเพียงหนึ่งเดียว
- 908 - Chapter 908: ข่าวใหม่ของนาง
- 909 - Chapter 909: การอพยกครั้งใหญ่
- 910 - Chapter 910: ลึกลงไปหนึ่งพันไมล์
- 911 - Chapter 911: ดอกบัวพันกลีบ
- 912 - Chapter 912: หินหนักไร้สิ้น
- 913 - Chapter 913: ซ่อมแซมรูปแบบโบราณ
- 914 - Chapter 914 : ความลับเมืองโบราณ
- 915 - Chapter 915: การเก็บเกี่ยว
- 916 - Chapter 916: ค่าไถ่ผลึกศักดิ์สิทธิ์เจ็ดแสนก้อน
- 917 - Chapter 917: จักรพรรดิหยางเทียนคือผู้ที่เตรียมการเป็นอย่างดี
- 918 - Chapter 918: การเดินทางอันโดดเดียวที่ยาวนาน
- 919 - Chapter 919: กองกำลังง้าวโลหิต
- 920 - Chapter 920: วันนี้ ข้าจะมาเติมเต็มคำพูดของข้า
- 921 - บทที่ 921 เจ้าหนะได้ตายไปแล้ว
- 922 - บทที่ 922 ความแตกต่างของพลัง
- 923 - บทที่ 923 พลังต้องห้าม
- 924 - บทที่ 924 รางวัลล้านเดียว
- 925 - บทที่ 925 ธุรกิจใหญ่
- 926 - บทที่ 926 ทรัพสมบัติย์
- 927 - บทที่ 927 เหยือกน้ำแข็งคราม
- 928 - บทที่ 928 รับฟัง
- 929 - บทที่ 929 ชิงไหวพริบ
- 930 - บทที่ 930 เล่นได้ดี !
- 931 - บทที่ 931 ฉกฉวยทุกสิ่ง
- 932 - บทที่ 932 เปลี่ยนเลือด !
- 933 - บทที่ 933 เลือดที่เดือดพล่าน ? ร่างที่สมบูรณ์แบบ
- 934 - บทที่ 934 การจัดการที่เหมาะสม
- 935 - บทที่ 935 โอกาส
- 936 - บทที่ 936 กอด
- 937 - บทที่ 937 พื้นที่ดาวสลาย
- 938 - บทที่ 938 กลายเป็นศัตรู
- 939 - บทที่ 939 หญ้าอมตะ
- 940 - บทที่ 940 ศัตรูบนทางเดินที่คับแคบ
- 941 - บทที่ 941 มันมืด เจ้าหลับตาเถอะ หญิงสาวเผ่าหน้ากากผีก็อุทานออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา พลังที่นุ่มนวลของน้ำก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือบางของนาง มันกลั่นตัวเป็นหยดน้ำบริสุทธิ์ นางไม่ได้พูดอะไรไร้สาระแต่ และโจมตีพวกเขาจากระยะไกล หยดน้ำนี้ราวกับเป็นทะเลกว้างใหญ่ที่หล่นลงมาจากท้องฟ้า หยดน้ำนี้มีขนาดใหญ่เท่ากับเม็ดข้าว มันใสราวกับคริสตัลที่ส่องแสงบางๆ กลิ่นอายของมันบางเบาแต่เวิ้งวาง ขณะที่มันหล่นลงมา ขนาดของมันก็ขยายใหญ่ขึ้น ไม่นานมันก็มีขนาดเท่ากับกำปั้น อัดแน่นด้วยพลังเท่ากับคนพันคนและพลังน้ำ ฉื่อหยาน เฟยหลาน ลีโอน่า คาถัว ก็กลายเป็นจริงจังแท่นบูชาวิญญานของพวกเขาหมุนช้าราวกับจมอยู่ในโคลน ซึ่งมันเชื่องช้าจนส่งผลให้การไหลเวียนของพลังกลายเป็นชะลอตัว หวือหวือหวือ ! น้ำก็หยดลงมา เสียงดังเจาะแห้วหูดังลั่นราวกับมีภูเขาถล่ม ชายเผ่าหน้ากากผีเคลื่อนไหวสนับไปมาอย่างแปลกประหาด เขายิ้มอย่างสดใสและงูไฟสองตัวก็บินออกมาจากดวงตาของเขา กลุ่มก้อนแสงสว่างสีแดงก็ขยายออกไปร้อยเมตร แม้ระยะระหว่างพวกเขาจะห่างกัน พวกมันก็ยังโจมตีไปถึงเฟยหลานและลีโอน่า คนจากเผ่าหน้ากากผีสองคนนี้ดูราวกับเป็นหสายหรือสามีภรรยากัน คนหนึ่งใช้พลังไฟ คนหนึ่งใช้พลังน้ำ พลังของพวกเขานั้นตรงข้ามกัน แต่ก็สามารถสนับสนุนกันได้ ไม่เพียงเท่านั้น พลังไฟของผู้ชายยังสามารถเสริมสร้างกลิ่นอายพลังน้ำของผู้หญิงได้ ในเวลาเดียวกัน พลังน้ำที่นุ่มนวของผู้หญิงก็เปลี่ยนเปลวไฟไปอย่างเห็นได้ชัด " ระวัง ! " เฟยหลั่นร้องออกมา ร่างของนางก็หายไป สักครู่ต่อมา เส้นสายสีขาวซีดที่เต็มไปด้วยพลังกรัดกร่อนก็ปรากฏอยู่กลางอากาศระหว่างพวกเขา พวกมันทักทอกันราวกับใยแมงมุมหนา ครอบคลุมพื้นที่ทุกตารางนิ้ว ชี่ ชี่ …... เส้นสายที่กัดกร่อนหลายร้อยเส้นหลอมรวมกันเป็นหนึ่งและไหลไปที่หยดน้ำ เกิดเป็นเสียงบางสิ่งถูกละลายดังขึ้น หยดน้ำขนาดเท่ากับกำปั้นก็หดตัวอย่างรวดเร็วพร้อมกับปริมาณของไอน้ำที่ระเหยออกมา กลิ่นอายของเฟยหลานก็เปลี่ยนไป กายเทพของนางกลายเป็นอากาศกัดกร่อนไหลไปยังชายเผ่าหน้ากากผี ชายเผ่าหน้ากากผีก็ตกใจเป็นอย่างมาก เขาตกตะลึงในพลังที่เฟยหลานฝึกบ่มเพาะ พลังกัดกร่อนเป็นหนึ่งในแปดพลังของแปดขบวนแห่ศพกระหายเลือด มันหายากไม่ว่าจะเป็นในพื้นที่ดวงดาวใด มันมีลักษระเฉพาะเมื่อเทียบกัพลังอื่นๆที่กระจายอยู่ทั่ว มีเพียงไม่กี่คนที่รู้จักพลังนี้ ด้วยความโหดเหี้ยมและป่าเถื่อนของพังนี้ มันจึงเต็มไปด้วยอันตรายและความน่ากลัว คนจากเผ่าหน้ากากผีทั้งสองรู้ได้ทันทีเมื่อเห็นพลังกัดกร่อนของนาง ทันทีพวกเขาก็กลายเป็นจริงจัง ตอนนี้เอง ลีโอน่าก็ขยายแก่นแท้พระเจ้าของนางออกมา ความมืดไม่มีที่สิ้นสุดกระจายออกมาจากร่างกายนางเหมือนกับผ้าม่านสีดำในท้องฟ้า กลายเป็นเงาปกคลุมไปทั่วและดูดกลืนแสงทั้งหมด สภาพแวดล้อมก็เริ่มกลายเป็นมืดมิด . . . . . . . ความมืดนี้กลืนกินแสงทุกอย่างในระยะร้อยไมล์รอบๆลีโอน่า ผู้คนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลยในสภาพเช่นนี้ ความมืดนี้แม้ไม่ได้ส่งผลกระทบทางกายภาพต่อผู้คน แต่มันส่งผลกับห้วงจิตสำนึก การรับรู้ และ จิตใจ ! ท่ามกลางความมืดมิด ทั้งสองที่มาจากเผ่าหน้ากากผีก็ถูกปิดกั้นประสาทสัมพัสทั้ง 5 สายตาของพวกเขามองไม่สามารถมองเห็นได้ กายเทพของพวกเขาไม่อาตสัมพัสถึงการเคลื่อนไหวรอบๆได้ และพลังวิญญานหรือจิตสำนึกวิญญานของพวกเขาไม่สามารถรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตใด พวกเขาราวกับกลายเป็นคนพิการ พลังความมืดของลีโอน่าได้ปิดกั้นดวงตาและจิตสำนึกวิญญานของทุกคน ยกเว้นตนเอง นางไม่ได้รับผลกระทบ และเคลื่อนไหวอย่างลื่นไหลท่ามกลางความมืดมิด นางไปถึงตัวคนจากเผ่าหน้ากากผีได้อย่างง่ายดายเพื่อที่จะฆ่าพวกเขา ฉื่อหยานและคาถัวก็ถูกปกคลุมด้วยความมืดเช่นกัน การรับรู้ของพวกเขาไม่ต่างกับสองคนนั้นเลย แม้ว่าพวกเขาตะลืมตา แต่มันก็มืดสนิทราวกับคนตาบอด สัมพัสทั้งหมดของพวกเขาถูกปิดกั้น แต่มันก็แค่ชั่วคราว หลังจาก ผ่านไปสามวินาที ความรู้สึกที่มหัศจรรย์พร้อมกับพลังบางอย่างก็ไหลลงมาจากท้องฟ้า ประทะเข้ากับพวกเขา ภายใต้พลังแปลกประหลาดนี้พวกเขาสามารถมองเห็นทุกสิ่งอย่างและจิตสำนึกวิญญานก็ไม่ได้ถูกปิดกั้นอีกต่อไป ทั้งสองมองหน้ากัน พวกเขามีสีหน้าประหลาดใจ แต่สักพักก็เข้าใจได้ทันทีว่ามันคือพลังของลีโอน่า ตอนนี้นางสามารถปล่อยความมืดและควบคุมมันได้ตามที่ใจนึก นางสามารถใช้ความมืดห่อหุ้มคนหรือสิ่งใดก็ได้ตามที่นางคิด ตอนในเมืองทัณสวรรค์ นางยังไม่สามารถควบคุมพลังความมืดได้ถึงระดับนี้ แต่ตอนนี้นางสามารถควบคุมและจัดการมันได้อย่างง่ายดาย นี่แสดงให้เห็นว่าความรู้เกี่ยวกับพลังแห่งความมืดของนางได้ก้าวเข้าสู่ระดับใหม่ทั้งหมด ดังนั้น ฉื่อหยานและคาถัวจึงมองเห็นเงาสีดำโฉบเหนือชายหญิงจากเผ่าหน้ากากผี มันดูเหมือนกับวิญญานโหยหวนที่กำลังค่อยๆแทรกซึมเข้าไปในหัวของพวกเขาและแฝงอยู่ในวิญญานของพวกเขา่ ลีโอน่า ดูเหมือนจะเข้าไปในห้วงจิตสำนึกของอีกฝ่ายได้ ! ฉื่อหยานก็กลัว ความกลัวปรากฏบนใบหน้าของเขาพร้อมกับความตกตะลึง คาถัวตัวสั่น ดูเหมือนว่าเขาเองก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน พลังแห่งความโกลาหลของเขาไหลออกมาอย่างช้าๆ หมุนวนรอบร่างของเขาเพื่อปกป้องแท่นบูชาวิญญานและการโจมตีของอีกฝ่าย วิญญาณนั้นเป็นรากฐานของชีวิต มันคือศูนย์ควบคุมพลังของนักรบ ซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในมันสมอง เมื่อมันถูกบุกรุก วิญญาณก็จะหยุดเคลื่อนไหว ตอนนั้นจะเหมือนมีมือยักษ์จับพลังชีวิตของพวกเขาไว้ทั้งหมด ผู้หญิงจากเผ่าหน้ากากผีนั้นอยู่นภาแรกระดับพระเจ้าสวรรค์ ระดับการบ่มเพาะของนางสูงกว่าลีโอน่าหนึ่งระดับ . . . แต่ในความมืดที่สมบูรณ์ จิตใจของนางกลับถูกครอบคลุมและไม่สามารถทำอะไรเพื่อต่อต้านการบุกรุกเข้ามาในห้วงจิตสำนึกได้เลย ยิ่งใหญ่และเวิ้งว้าง กลิ่นอายบางๆของน้ำทันทีก็ปั่นป่วน น้ำที่นางกลั่นและหยดลงมาทันทีก็ระเบิดออก เหมือจกระจกที่ตกแตก โฟมและฟองอากาศกระจายเต็มทั่วท้องฟ้าและตกลงมา แต่ละฟองอากาศนั้นเต็มไปด้วยพลังแห่งน้ำที่สามารถปิดกั้นวิญญานได้ อย่างไรก็ตาม ภายใต้ความมืดมิด จิตสำนึกวิญญานของนางไม่อาจควบคุมน้ำเหล่านั้นได้ นางจึงไม่สามารถทำอันตรายใดๆกับฉื่อหยานและคาถัวได้ อย่าว่าแต่โจมตีลีโอน่าที่เป็นผู้ควบคุมความมืดนี้เลย ชะงัก , เสียงร้องแหลมเจาะแก้วหูก็ดังออกมาจากหญิงสาวเผ่าหน้ากากผี เป็นรอยข่วนปรากฏบนใบหน้าของนางพร้อมกับที่นางร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง มือหยกของนางกำลังจับข่วนใบหน้าที่ภาคภูมิใจของตน เลือดไหลลงมาจากบาดแผลที่ลึกไปถึงกระดูกบนใบหน้าของนาง ! เลือดที่ดูเหมือนงูประหลาดไหลลงมาที่ข้อมือขาวของนาง มันดูแปลกและชั่วร้ายจนสามารถทำให้ผู้คนขนลุก หญิงสาวที่งดงามเหมือนเทพธิดาตอนนี้เป็นเหมือนกับผี ตอนนี้นางดูแย่กว่าลีโอน่าเสียอีก ! นี้คือการแก้แค้นของลีโอน่า! นี่คือปีศาจคลั่ง ผู้บัญชาการกองกำลังโลหิตของจักรวรรดินภาทมิฬ เมื่อลีโอน่าบ้าคลั่ง ฉื่อหยานและคาถัวก็กลายเป็นหวาดกลัวทันที พวกเขาสีหน้าเปลี่ยนไปและความกลัวก็ปรากฏลึกในดวงตาของพวกเขาที่จ้องมองกัน ฉื่อหยานก็ตัดสินใจ จากนี้ไป เขาต้องจำที่จะไม่ขัดแย้งความเห็นของลีโอน่า เพราะอาจจะโดนนางโต้ตอบเช่นนี้ก็ได้ ! อ มันกลับกลายเป็นว่า มันไม่ใช่ว่านางไม่สนใจเกี่ยวกับลักษณะของนาง ในทางตรงกันข้ามนางกับคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ใครที่กล้าดูถูกและมองนางด้วยสายตาเหยียดยามจะต้องโดนโต้ตอบจนนองเลือดเช่นนี้แน่นอน ! เห็นได้ชัดว่า หญิงสาวเผ่าหน้ากากผีถูกลีโอน่าครอบครองจิตใจไปแล้ว ตอนนี้นางกำลังทำลายใบหน้าของตัวเอง บางทีนางอาจจะรู้เรื่องในสิ่งที่นางกำลังทำ แต่นางไม่สามารถต้านทานหรือควบคุมความคิดของตนเองได้ ฉื่อหยาน เดาว่านางจะต้องยังมีความรู้สึกและสติจากเหตุการณ์ที่น่าอนาถนี้แน่นอน ดูได้จากการที่นางกรีดร้องออกมาราวกับเสียงร้องของสัตว์อสูรโบราณ ฉื่อหยานเดาว่าลีโอน่าจะต้องคงเหลือในส่วนของความรู้สึกและสติของผู้หญิงคนนั้นไว้แน่นอน เพื่อให้นางรู้ว่านางกำลังทำอะไรกับใบหน้าของตนเอง ฉื่อหยานก็สั่น เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ฝืนยิ้มออกมาแลพึมพำว่า " วันนี้ข้าได้เห็นวิธีการแก้แค้นของแม่ทัพกองกำลังโลหิตแล้ว ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ ความสำเร็จและชื่อเสียงของนางไม่ใช่เรื่องแต่งสินะ ข้า . . . ประเมินนางต่ำเกินไป " " ใช่แน่นอน " เสียงของคาถัวก็สั่น” ใครบ้างในพื้นที่เปลวดาราโหมไม่กลัวท่านหญิงลีโอน่า นางขึ้นชื่อว่าป้าเถื่อนและโหดเหี้ยมที่สุด เปรียบกับนางแล้ว ข้าที่มีชื่อเสียงว่าเป็นนักล่ากระหายเลือดคาถัวกลายเป็นไร้สาระไปเลย . . . . . . . " ฉื่อหยานก็แปลกใจ " เหลาเอ๋อ ! " ชายเผ่าหน้ากากผีก็ร้องออกมา เสียงของเขาสั่นสะเทือนไปทั่วท้องฟ้า เมื่อเขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเส้นสายเปลวไฟก็พุ่งออกมาครอบคลุมผู้หญิง บูม ! เส้นสายเปลวไฟออกมาจากกายเทพของนาง หยดเลือดบนมบหน้าที่น่ากลัวของนางก็ระเหย น้ำตาไหลทะลักออกมาจากดวงตาของนาง น้ำตานั้นดูราวกับมีพลังมหัศจรรย์ กลายเป็นพลังน้ำหมุนวนก่อตัวเป็นน้ำวิเศษ ทันใดนั้นก็กระจายคลื่นสีขาวออกมา เงาสีดำบินออกมาราวกับถูกหยดน้ำคริสตัลที่ขาวบีบบังคับให้ออก เงาก็ถูกหั่นเป็ฯชิ้นๆท่ามกลางความมืด ลีโอน่าที่เคยหายไปกลับมาอีกครั้ง ไม่มีอารมณ์เย็นชาอีกต่อไป ดวงตาสีเขียวเข้มของนางแผ่กลิ่นอายจิตสังหารและยิ้มอย่างพึ่งพอใจ นางพอใจกับผลงานของนาง เมื่อมองไปยังหญิงสาวจากเผ่าหน้ากากผีที่ข่วนหน้าตัวเอง ลีโอน่าระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง และหายไปสู่ความมืดมิดอีกครั้ง ฉื่อหยานและคาถัวมองไม่เห็นนางอีกต่อไป " อยู่ห่างจากพวกเขาไว้ เจ้าไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการต่อสู้นี้ " เสียงของเฟยหลานดังขึ้นจากจุดที่อยู่ลึกเข้าไปในความมืด ในเวลาต่อมา ฉื่อหยาน และคาถัวก็ถูกผลักออกมาจากความมืด พวกเขาอยู่ห่างจากจุดต่อสู้ประมาณหนึ่งร้อยเมตร จ้องมองกลุ่มก้อนสีดำที่ยืดยาวกว่าสิบไมล์ อย่้างไรก็ตาม พวกเขาไม่อาจรู้สึกได้ถึงพลังที่รุนแรงบริเวณที่มืดมิดนั่นเลย อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้ดีว่าเฟยหลานและลีโอน่ากำลังต่อสู้อยู่กับสองชายหญิงจากเผ่าหน้ากากผี และต้องการฆ่าพวกเขาวิธีที่น่าหวาดกลัวที่สุด จากสิ่งที่พวกเขาอาจสังเกตเห็น เฟยหลานและลีโอน่าไมไ่ด้ตกอยู่ในสถายการณ์ที่เสียเปรียบเลย พวกเขาสามารถรับมือได้อย่างสมบูรณ์ ถ้าไม่มีคนอื่นมายุ่ง สองชายหญิงจากเผ่าหน้ากากผีจะต้องตกตายและถูกฝังอยู่ที่นี่แน่นอน พวกเขาไม่อาจโชคดีพอจะหลีกเลี่ยงความตายได้ ดังนั้น การดูถูกและเหยียดหยามรูปร่างหน้าตาของเฟยหลานและลีโอน่านับได้ว่าเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตที่พวกเขาเคยทำ ซึ่งนี่ได้เปลี่ยนชีวิตของพวกเขาให้หายไปกับความว่างเปล่า
- 942 - บทที่ 942 ผลของการปากเสีย
- 943 - บทที่ 943 เชื่อมต่อสองสถานที่
- 944 - บทที่ 944 บอกทาง
- 945 - บทที่ 945 คืนชีพมรณะ
- 946 - บทที่ 946 โอบล้อม
- 947 - บทที่ 947 สะพานแห่งชีวิตและความตาย
- 948 - บทที่ 948 มรดกสืบทอด
- 949 - บทที่ 949 พื้นที่ดวงดาวสปี
- 950 - บทที่ 950 ดุร้ายที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง
- 951 - Chapter 951: เส้นใยแมงมุมจักรวาล
- 952 - Chapter 952: สัญชาตญาณดิบที่ชั่วร้าย
- 953 - Chapter 953: โลกแห่งเงา
- 954 - Chapter 954: เฉียบคม
- 955 - Chapter 955: ชายประหลาด
- 956 - Chapter 956: ความเข้าใจอย่างละเอียดถี่ถ้วน
- 957 - Chapter 957: สามดวงวิญญาณ
- 958 - ตอนที่ 958: แทรกแซง!
- 959 - Chapter 959: ชำแหละไก่ด้วยมีดโค
- 960 - Chapter 960: มังกรปีศาจแมกกี้
- 961 - Chapter 961: เคราะห์กรรมที่ไม่หมดสิ้น
- 962 - Chapter 962: วิญญาณเปลี่ยนผัน!
- 963 - Chapter 963: ขับไล่
- 964 - Chapter 964: ข้ามั่นใจว่าข้าเอาอยู่!
- 965 - Chapter 965: บ่อกลั่นวิญญาณ
- 966 - Chapter 966: ดาววารีทมิฬ
- 967 - Chapter 967: สัญชาตญาณดิบของมังกรปีศาจ
- 968 - Chapter 968: กู่โม่
- 969 - Chapter 969: อสูรล่าวิญญาณในตอนนี้…
- 970 - Chapter 970: การรับประกันของฉื่อหยาน
- 971 - บทที่ 971 หยุดพวกเขา !
- 972 - บทที่ 972 ทั้งหมดนี่….. เขาเป็นใครกัน ?
- 973 - บทที่ 973 เจ้านายกับบ่าว
- 974 - บทที่ 974 ตำหนักยาและเครื่องมือ
- 975 - บทที่ 975 ฟู่เหว่ย
- 976 - บทที่ 976 ดาวปีศาจโลหิต
- 977 - บทที่ 977 รวมตัวอีกครั้ง
- 978 - บทที่ 978 คนที่โดดเด่นที่สุด
- 979 - บทที่ 979 ความมั่งคั่งมหาศาล
- 980 - บทที่ 980 กลั่นดอกบัวพันกลีบ
- 981 - บทที่ 981 เจ้าชอบเขา ?
- 982 - บทที่ 982 ขยายห้วงจิตสำนึก
- 983 - บทที่ 983 ข้อมูลที่มีค่า10ล้าน
- 984 - บทที่ 984 แลกเปลี่ยนข้อมูล
- 985 - บทที่ 985 ปีศาจโลหิต
- 986 - บทที่ 986 พลังในสายเลือด
- 987 - บทที่ 987 สลักสัญลักษณ์
- 988 - บทที่ 988 วันนี้
- 989 - บทที่ 989 เดินทางกับสาวงาม
- 990 - บทที่ 990 เรือรบเมืองโบราณ
- 991 - บทที่ 991 เจ็ดอารมณ์หกปรารถนา
- 992 - บทที่ 992 หนังสือนี้หนะรึ ?
- 993 - บทที่ 993 ของขวัญอันเอื้อเฟื้อ
- 994 - บทที่ 994 วิกฤติของตำหนักยาและเครื่องมือ
- 995 - บทที่ 995 ซวนหมิงและซั่วฉือ
- 996 - บทที่ 996 ส่งพวกมันออกไป !
- 997 - บทที่ 997 ตกตะลึงจนพูดไม่ออก
- 998 - บทที่ 998 นภาที่สามระดับพระเจ้าดั้งเดิม
- 999 - บทที่ 999 วิกฤต คือ โอกาส
- 1000 - บทที่ 1000 ผู้คอยไล่ตาม
- 1001 - ตอนที่ 1001: กินเนื้่อ